Het Volk God's, van Armen en Rijken

14

kosters tong en zijn neusgaten brieschten en sperden ongeloofelijk. Zoo een apontador!...

— Er stong op, dat de Suijerkerk was gesticht, ter oefeninge van de Christelijke religie!...

Zoo vertelde de koster althans, en zijn snorlooze mond zoog vroom de vochtige woorden van de beverige lippen op. Mazzeltof!

Het was een echte christelijke predicatie en naar zulke woorden mocht Josua niet luisteren. Maar alle kerken vond Hereira mooi, al stonden ze op een steenen boogbrug. Zelfs de nog overgeblevene, arme-liikst-opgepronkte s joelt j es van Valkenburg, van Joden Houttuinen en Lange Houtstraat bezocht hij, met verteederde liefde-deernis. Mocht Rabbi Gazarida D'Azevedo hem dat kwalijk nemen? En al de halfheilige rabbi's, over wie hij veel las in zijn vierdeeligen ,,Kandelaar des Lichts en zijn zeven heilige lampen"? Want Josua leefde en sprak met al die rabbi s, uit ver of dichtbij verleden. Hij las altijd wéér de Nebieiem, Riesioniem, de eerste profeten, de Ketoe-biem. Maar ook kende Josua de vurige, roode staar-oogen van Rabbi Mozes ben Maimon; den dichtgesloten, strengen mond van Rebie Samuel da Medina; het somber-scherpe gelaat van Rebie Zerachjah-Hal-Levi...

Ach, ach, hoe kon een alledaagsch schepsel als hij, zooveel houden van een hooaen, steenen toren? Het zwendelende antiquairtje Sallie Blik uit de Onkel-boerensteeg, met zijn dommen, wellustigen kop, beet hem altijd sarcastisch toe:

— Maar Josua, hoe ken iemand zoo mesjogge, zoo'n tommerniks weze op 'n torespis, 'n wildvreemd ding?... Is dat nou iets, — nee spréék nou? —■ voor mensche-van-haarlie-tijd?... Lik je lepel havermout of... en zwijg stil!...

Dan sloeg Josua breed zijn wieken uit, in onnoozele verbazing. Wildvreemd ding? Sjemabenie! Een wezen,

Apontador: (Port), iemand die vóórzegt. — Mazzeltof: veel geluk! — Nebieiem, Riesjoniem: Boeken der Profeten. — Ketoebiem: Heilige Geschriften; Hagiografen, Psalmen, Job, Spreuken, Daniël, Esra enz. — Tommerniks: kruidje-roer-me-niet. — Sjemabenie: Gezegende God.