Het Volk God's, van Armen en Rijken

110

tomme zou en moést hem helpe óf hij gong d'r an!...

Zijn woeste dot-brauwen schenen op zichzelf te leven.

— Maar die parrege, die wille als hebbe as-dad-ik-me-vergrijp-onder-getuige!...

Aroon's schrikkelijk, witbleek mom, verwrongen, lag in een.wraakzuchtige kramp gevangen. Hij was altijd buigzaam, nederig, ״opgevouwen" geweest. Hij zou weer taai, hardnekkig zich verzetten. Zijn diepe gloei-oogen staarden dol over het café-rumoer heen. Niemand luisterde meer.

Een hoek-klaverjasser lichtte de venster-vitrage op.

Plots kreet een handelaar in gevogelte, overstapeld met manden:

— Sjimme, kijk, daar hê-je de zes pijpies... Hê-je 'n vrijbiljetje veur Tip-Top?... Ka je mee!...

Sjimme, een ransig schrik-lachje om den bolgelipten mond, barstte giftig uit:

-—■ Verhang je zik mit je Rosjesjoone-kaarte an je eige muur...

— De kif!

— Nee Sjlaume... van mijn krijg je d'r één... as je

heb 'n gooser veur me anthieke sjabbeslamp...... 'n

Sjoefie pies veur jou... d'r bovenop!

— Is datte 'n anthieke sjabbeslamp?... Noh... maak mijn mebajesh... 't Lijk wel 'n jaartijdlichie... of... of... 'n soepkiphhh... nóh!... Verkooph 'm an ve-Gelder, de pelier... noh!... Wil mijn insjmoeze... IJ! je an 't goeie nummer, nóh!...

Uit den goudomschenen kring van een troep Nieuwmarkt-kooplieden klonk een hooge, scherpe, toch lenige stem:

■— Addesjim, hebbe ze Kootje wat gelapt mit ze spelle kaart?... Addenoyeleheine, wat 'n vuile streek... wat 'n gotsjpe!...

Lewie Spreeuw keek om en schroefde, hoog aan den wand, een nieuwen electrischen brander in. ÏZijn buik hing op de traptreê, onverzettelijk. Zijn neusplooi trok dwars en groef diep-dreigend. Zijn oogen blakerden van woede. Er gebeurde iets. Onrust schuifelde en

Mamzertomme: ellendeling. — Parrege: zeere-hoofden-lui.— Zes pijpjes: dievenwagen. — Kif: woede, gif. — Gooser: iemand. — Sjoefie pies: een gulden winst. — Mebajesh: beschaamd. — Gotsjpe: brutaliteit.