Kunstenaarsleven, eerste deel

82

moest. Maar al sterker satyrde de spotstem in hem, dat zoo iets toch aanstellerig in hem was, dat ie dat toch nooit deed en nooit durfde. Dat nuchtere tegengespartel van z'n eigen verstand maakte hem woedend op zichzelf, wijl ie voelde, dat hij 't niet deed, al wist ie, dat de dood van Louise hem neersplinteren zou, niets meer aan 'm heel laten. Hij wou zich zelf wel ranselen met haat en minachting, dat ie zoo misselijk laf was, behoudzuchtig, en angst voor pijn hem terughield. Al doller en dwarser giftte in hem 'n razernij van besluiten en tegenbesluiten. Dat was juist z'n kleine, geniepige lafheid, dat ie aarzelde, aarzelde, waar ie dadelijk te beslissen had als ie 't ergste hooren ging. Maar hij zou wachten tot 't moment er was. Dan zou ie doen, doen, zonder suggestie in koelen drang en hevigen wil.

En voor 't eerst doorsidderde hem schrik en toch geweldige vastheid van gevoel, dat in hem zei: je doet het, uit! uit!

Plotseling rumoerde er wat achter de deuren van de kraamkamer. De dokter, 't gezicht zweetend, pufrood van vermoeienis, riep lukraak de kamer in, dat 't kind er was, 'n flinke jongen, maar dat de patiënt doodelijke stilte moest hebben.

Plots was 't gedempt gebabbel in stommen schrik verzonken. — Maurice, eerst doodsbleek en hevig ontroerd, toen ie van ver in zoo'n woeste operatieplunje den dokter zag verschijnen en z'n stem zoo onverwacht hoorde schallen, voelde zich ver-ijzen. Een rilkou greep om hem en hij kreeg 'n gevoel, alsof ie bij stukken en brokken broos uit elkaar viel. Toen lach-huilde ie en voelde ie plots 'n zaligheid op zich aanstroomen, die hem stom van bevende verrukking maakte.

Z'n angst brak in 'n snik-lach, 'n snik-huil door, en z'n mond kon ie niet meer dichtdrukken van zenuwachtige vreugde. — Er kwam zacht en getemperd gedrang om hem heen van gelukwenschende menschjes en daarmee een warrelende ontlading van gesmoorde profetieën, dat een dit en die weer wat anders gedacht had, maar dat 't toch prachtig afgeloopen was.

Z'n broer Arnold drong dokters verlangen vooruit en meende