Kunstenaarsleven, eerste deel

«I

langde naar haar. — Nee, dat was niet uit te houden. — Even weer stapte ie de voorkamer in en dadelijk boorde feller op hem in 't barensgegil, maar nu met zoo'n zangerig-wild nage-kerm, van zoo'n bevende klachtklank doortrild, dat 't hem leek alsof ie de stem van den dood zélf hoorde ijlen.

Nu kon hij 't langer in huis niet uithouden. Hij moest op straat, den Amstel langs. Arnold, die z'n opgewondenheid zag, liep mee. Ze spraken geen woord met elkaar. Hij stikte half; geen syllabe groeide los uit z'n onstuimige ontroering. Z'n huis wilde ie wel uit, maar toch ook weer niet te ver weg. Van minuut tot minuut wou ie ingelicht zijn, hoe 't ook ging.

Hij herinnerde zich gevallen bij familie en kennissen, waar 't kind uit de moeder losgesneden moest worden, om 't leven van de vrouw maar te redden. De vreeselijkste griezeligheden van bizonderheid tot bizonderheid voelde ie weer opbloeden, overstormden z'n angst-denken. Als 't met Louise nu ook eens zoo ging. Hoe ze daar nu gemarteld lag, stervend, ellendig van pijn en schaamte, en rond haar alleen vreemde oogen, koele handen.... Nee., toch., want Marie, die goeie meid was er:

Toen ie terugkeerde met Arnold, durfde hij de trap niet op van angst. Arnold, die stil begreep, ging voor. Maurice sloop treedje voor treedje hooger, vast voornemens om weg te hollen, als 't gegil weer zoo hevig was. Maar niets hoorde ie. Dat maakte hem nog banger.

Schuw zag ie z'n voorkamertje in, waar de burgermenschen en kennissen nog bijeenklusten en staande gedempt babbelden. In ééns viel 't over hem, 'n zicht op de vale armoe van z'n hok. Nooit had ie zoo triest en groezelig 't vuilgeel vlammetje van z'n slingerend avondlampje zien branden. Schaduw-groe-zelte schommelde door 't kamertje op de kale muren en telkens stootte een ander 't hoofd tegen z'n lampje, dat laag en scheef boven de plank-tafel uithing.

Wat zou ie nu gaan hooren van Louise ? Hij durfde niet meer vragen. Telkens keek ie naar de balkondeuren, of ze wel goed openstonden, om dadelijk weg te springen als 't

6