Kunstenaarsleven, eerste deel

6i

vond Maurice een brief van den redacteur van een bekend week ־ blad, waarin hem op nog al voordeelige konditie werd aangeboden een literair opstel of kritiek te schrijven. Z'n broers' kompagnon had hem dringend aanbevolen, men had wat werk van hem gelezen en dat beviel. Hij juichte;! juichte ! Als Louise's voorspelling eens uitkwam, dat 't kindje geluk zou aanbrengen ! Hij zette zich dadelijk aan 't werk, na door de felle zomerhitte van z'n bureau i'n stormpas naar huis te zijn geloopen, en zwoegde tot diep in den nacht- Op de uren dat ie schreef, voelde ie geen zorgteistering, zag-ie geen vrouwkwijning, geen sar-zwagers en geen schuldeischers. Wel bemerkte hij nu en dan om hem heen Louise, uit apathie wat oplevend, een paar kleinigheidjes verzorgend, 't zware lichaam pijnlijk uitgezakt, toch nog in haar gang bewarend fijne gracie, 't innig-lieftallige van beweging, dat nooit in haar verdwijnen kon.

Z'n artikel was weggestuurd. Wellicht de volgende maand geplaatst en dan eerst wat geld.

Intusschen kwam de bevalling ophanden, in vollen kommer zonder 'n cent in huis.

Het popelde in Maurice van woeste onrust en sarrende gejaagdheid. Hij voelde, dat er iets heel naars ging gebeuren. Maar of 't met Louise, met 't kind of met hem zelf zou zijn, wist ie absoluut niet te onderscheiden. Hij werd schuw, zoo schuw, dat ie zelfs 'n beetje geloof sloeg aan zotte en verwarde droomerijen over Louise van Aaltje Hoenders, die ze kwam vertellen.

De alkoof werd voor 't komende kleintje ingericht, 't Was er vreeslijk kaal in dat donkere hokje, maar Louise had er, ondanks haar lusteloosheid,' toch nog 'n paar oüe brokjes zeil aaneengespijkerd om 't houten vloertje in z'n ongezellige hardheid weg te moffelen. Maurice's bed werd uit de alkoof naar vóór gesjouwd, en Louise zou alleen achter slapen.

Op 'n Augustusmiddag, in felle zondavering, waren bij Louise de eerste zwakke weeën losgevlijmd. Maurice kreeg weer dat vreeslijke angstgevoel, niet wetend, of ie moest blijven staan of wegloopen. Hij voelde, dat beklemming hem wurgen zou.