Kunstenaarsleven, eerste deel

6o

een echt werkkansje was. 'n Heel klein begin, maar 't kon beteren. Een zijner boekhandel-krediteuren zou 'm door zijn invloed op 'n redaktiebureau van 'n krant brengen. Die kende den direkteur heel goed. 't Was wel geen voornaam dagblad, waar ie kwam, maar 't werd veel gelezen, en 't betrekkinkje was wel ondergeschikt, maar als ie bekwaam bleek, kon ie hooger op. Eén voorwaarde was er echter aan verbonden. Hij zou van de veertig gulden per maand salaris vooreerst, vast vijftien gulden den krediteur moeten afstaan. Anders zou ie geen hand voor 'm uitsteken. Zóó werden ze beiden geholpen. Hij was 'n klein uitgever en z'n schadepost in 't faillissement was zoo groot, dat ie zich op een of andere manier dekken moest. Maurice, heel blij dat er tenminste wat kwam, stemde toe, teekende gewillig z'n schuldbekentenissen. Z'n krediteur zou iedere maand met den direkteur afrekenen, en die dan wel de vijftien gulden precies voor hem afhouden. Maurice kreeg de plaats en hij nam zich voor, om van negen tot drie op dat bureau z'n best te doen.

't Was wel allemaal heel nederig en van een verschrikkelijke peuterigheid, maar voor Louise zou ie den ellendigsten arbeid op zich genomen hebben. Weemoed over z'n vroeger leven en al de opgegloeide illusies leefde niet meer in 'm. 't Jaar na de breuk met z'n vrienden was van zoo'n hevige vernedering en ellende geweest, dat de realiteit geen erger wonden meer in z'n ziel kon schrijnen.

Op 't bureau keken de redaktie-leden met zure gezichten hem aan, Hij voelde, dat ie opgedrongen was door den direkteur. Ze hadden wel 'n helpertje noodig, maar een, die er niet uitzag als hij met z'n lang haar en artistieken kop. Hij was te véél. Ze beschouwden hem als 'n indringer. Maar hij trok zich niets van hun stroef gekijk en nijdasbakkessen aan, en deed z'n plicht. Wel mocht niemand van die kleingeestige en afgunstige lui weten, hoe een schunnige armoe-boel 't bij hem thuis was, want voor 't fatsoen van 't redaktie-personeel zouden ze 'm stellig gebonjourd hebben. Hij schaamde zich verschrikkelijk voor z'n gelapte kleeren en z'n vuile, kale winterjas. Maar