Kunstenaarsleven, eerste deel

59

'n gezellig lolletje van, niet flauw vermoedend de verschrikkingen, die komen gingen. Frits zou een betrekking ergens op 'n plaatsje in Duitschland krijgen. Alleen Frans, de huichelaar, die zich ingeschrompeld klein en nietig had gemaakt, nu z'n lot weer van Maurice afhing en de vrienden 'm volslagen negeerden, zou vooreerst nog blijven. Z'n oogen werden al slechter en slechter en Maurice's kop stond er niet naar, om 'm te helpen zoeken naar 'n baantje.

't Eerst van alles moest hij nu omzien naar een goedkoop bovenwoninkje. Wat dagen zwierf Maurice de stad door en eindelijk vond hij in 'n achteraf-zijstraat van den Amstel 'n paar niet al te vunze kamers met 'n mooi gezicht op 'n woesten tuin van 'n brouwerij. — 't Verhuizen was 'n vernederende marteling geweest. Louise, stil, hooghartig en in zich zelf gekeerd, zei weinig en de kleine jongens, half in pret nog over den toestand, hielpen de oude restjes van 't boedeltje inpakken en versjouwen.

Toen Maurice 'n jaar op die armoe-woning omgehongerd had, geholpen tot 't uiterste door z'n broer Arnold, met 't heele gezin in verval en kommer, kwam er 'n kansje ergens voor 'n betrekkinkje. Z'n schuldeischers, achterdochtig, denkend dat hij zelf nog wel wat zijde gesponnen had bij z'n faillissement, maakten 't hem vreeslijk lastig, maar 't ergste kwelden de kleine krediteurtjes in z'n straatje : bakker, melkboer, kruidenier, waarbij hij dadelijk had moeten poffen.

Louise zag hij de dingen doen als in 'n stommen schrik. Zij vermagerde met den dag. Bij iedere schel vreesde ze 'n plebeïschen uitval van 'n straat-krediteurtje, 'n woest stem-gekrijsch en gevloek aan de trap beneden, 'n te pronk stellen als afzetters en zwendelaars, zoo fel en genadeloos, dat de beneden-buren in schijn-ontsteltenis de gang insprongen en gretig luisterden. Dan hield Louise in krampigen angst de deur dicht-gekneld, wist ze zich niet te bergen van schaamte.

Op 'n middag kwam Maurice 'n beetje opgewekter thuis, zoende z'n vrouw op 'r droeve, stille oogen en zei, dat er nu