Kunstenaarsleven, eerste deel

't afscheid nemen, droefde het in Maurice, dat op De Roevers alles was neergestort. — Nu zag hij in, dat ie veel van diens goeie dingen miskend had. Z'n andere vrienden bleven heelemaal weg, en toen Maurice, op een avond dat de jongens en meisjes uit waren, met Louise alleen zat in de groote eetkamer, kwam er een woelige, onrustige smart, een knaging van verdriet door hem heenrillen, die 'm bijna schreien deed. — In de leegte van 't avondvertrek voelde hij de hoonende zorgen, de schulden, z'n ondergang, nauwelijks twee jaar getrouwd, als een duistere ramp op 'm drukken, overal rondzwevend, alles aanrakend, niets sparend, geen meubelstuk, geen voorwerp, ook 't intiemste niet.

Z'n faillissement was uitgesproken en z'n boel zou tot het laatste meubel verkocht worden, 'n Vreeselijke dag, toen hij daar stuk voor stuk in de knuisten der pakknechts 't huis zag uit-sjouwen, toen alles zoo langzamerhand, al leeger, grimmiger en ellendiger hem aangrijnsde. Ook Louise's slaapkamer leegden de grove weghaal-knuisten en toen hij zag, hoe daar ieder ding van haar werd meegesjouwd, kromp ie in elkaar van ellende en akeligheid. Zoo droef van tragiek had hij zich dien heelen faillietrommel niet voorgesteld en zoo ellendig niet de misère der huiselijke onttakeling.

Zelfs Louise, in haar stille fierheid, die geen sterveling wou laten zien, hoe hevig ze leed, was op 'n brok bed, dat dwars tusschen ouên rommel op den grond achterbleef, in snikken uitgevlijmd, machteloos en doorschokt van 'n ellendig gevoel, dat ze niet langer kon insmoren.

Diewertje was met van Reums gaan samenwonen, 't Slap verzet van den toezienden voogd werd dadelijk door den bul-bakkigen uitval van den forschen kerel overmand. Emilie zou in betrekking gaan. Haar gescharrel met Adriaan de Roevers was op zotternij spel uitgeloopen : dan wou ze 'm niet, dan weer wel, dan weer niet, heelemaal niet, eindelijk weer 'n beetje wel, en toen weer inééns heelemaal niet. De jongens Dolf en Dorus konden niet meer naar school. Hun pakken waren versleten en geen schoen was er meer heel. Eerst maakten ze 'r