Kunstenaarsleven, eerste deel

II

schoten en soms barstten er zulke scènes uit, dat de meisjes sidderden en Louise weenend naar d'r kamer liep.

Vooral z'n zwager Frans leerde ie toen juist als een schijnheiligen huichelaar kennen, die stookte tusschen hem en de vrienden, hem en de meisjes, zelfs tusschen hem en z'n vrouw. Maar dezen man hield hij z'n schunnigen maniakaard voor, de fijnste vezeling van z'n rampzalige parasietennatuur blootleggend.

Eens was, — en o ! toen hij 't later hoorde, deed 't 'm weenen van geluk, — Louise tegen de heele kliek uitgebarsten. Ze schrokken van haar felle verontwaardiging, de kracht van haar zwakke stem en de sidderende ontroering daarin. Ze spuwde haar verachting uit over het gekonkel en verdachtgemaak van Maurice. Z'n grootste vleiers waren nu z'n gevaarlijkste vijanden. Neen, had ze gezegd, ik zie wel al de gebreken van Maurice, maar in z'n grootheid, in z'n innigheid staat ie ontzettend ver boven al jelui laag gepruts en karakterloos gewavel. Ze wist wel, dat ze zouden zeggen : natuurlijk haar man, dien zou ze niet achteruitduwen. Maar dan hadden ze 't glad mis. Want zij juist voelde, dat de heele toestand van nu gekomen was door al z'n gebreken, door z'n heerschzucht en z'n kinderlijkheid, z'n vernuft en z'n ontzettende niets ontziende scherpte.

Louise had wel gezien, eerder dan zij, dat z'n levenskracht alles zou overschuimen en dat ie gevreesd moest worden. Want niet één onder hen, die niet stikte van nijd, en niet één van hen, die hij niet z'n leelijkste natuur had blootgelegd, 't Moest 'n genot zijn eens te slaan, als je van boven tot onder zelf nog met blauwe pijnplekken liep. En dat zich nu niet één onder deze zinlijke aanbidders schaamde, hun eigen afgod zoo neer te halen, vond ze juist 't laagst in al hun doen.

Na dien hevigen aanval van Louise, zóó, dat ze door opwinding en ontroering bloed opgegeven en een hoest van jaren terug weer losgewerkt had, waren de vrienden stom gebleven, maar des te hardnekkiger stond hun vertrek vast. — Maurice's eerste verzen waren juist verschenen en de kritiek bespotte hem fel, vernederend en vernietigend. — Z'n vroegere bewon-