Kunstenaarsleven, eerste deel

II

smakelooze genotzucht. Z'n meerderheid in alles vergroeide nu tot gemeene heerschzucht, offerend ieder en alles aan zichzelf, en z'n innigste overgave was ongetemde drang tot reklame en op den voorgrond dringen alleen van eigen persoon. Dingen, waartoe ze 'm vroeger met idealistische lichtzinnigheid hadden aangespoord, werden nu onkiesche begeerten. Ze vonden, dat ie schandelijk veel verteerde, onnoodig geld uitgaf, dat z'n air van zorgeloosheid ongehoord werd, onbeschaamd. —

Duidelijk hoorde Maurice 't mokkend gegrom van vijandschap. Z'n zwagers, Frans en Frits, die niets uitvoerden, stonden aan den kant van z'n vrienden. Ieder bekeek 'm met 'n zekere triomfantelijke hatelijkheid. Er werd gevoeld, dat men dat opgeblazen heerschertje klein zou krijgen, nu hij opgejaagd stond tusschen zorgen en angsten. Zelfs de meisjes, altijd vol eerbied voor hem, nu begoocheld in zinneroes, negeerden Maurice in d'r handelingen, waar ze 'm vroeger juist bij iederen stap raad vroegen. — Er zat in hun aller doen een stijgender hooghartigheid, een snerpender toon, een grimmiger grijnzen. Ieder wou zelf 'n richt vaantje opsteken.

— Vijandigheid omsloop 'm, waar ie zich bewoog in huis. Hij zag dreigvingers, woeste oogen, verwrongen monden. Hij hoorde gemok en gespot. En onder elkaar vooral kronkelden zich vast een opgeschroefde gehechtheid en vriendschapsvertoon, die hem verbaasden. — Men spotte nu met Maurice's begane misslagen, z'n verkeerdheden en z'n uitbarstende natuur. — Zooals 'n uil-in-nood, op den dag in 't volle striemlicht gezet, omschaterd wordt door dansende, kleine vogeltjes, zoo vermaakte zich de heele vriendentroep met z'n verkarikatuurd Ik, sprongen ze om 'm heen, beukten, gierden, gilden en stuip-trokken ze hoon-lachend van wraakgierigheid.

Maurice was ook in dien afhankelijken toestand doorgegaan met z'n genadelooze kritiek en vlijmender dan ooit vlamde hij z'n demonische sarkasmen uit, sloeg ie terug in woesten strijdlust. — Z'n beeldend zeggen gloeide sterker óAn, z'n vernielende wrevelwoorden knalden in 't bendetje los als kogel-