Kunstenaarsleven, eerste deel

II

jij hebt ons geestelijk en moreel zooveel gegeven, dat we nooit, met de grootste stoffelijke voordeelen niet, je iets kunnen aflossen. Wij werken voor jou en jij voor ons.

Hij werd geruster, vertrouwder met die idee van heerlijken gemeenschapszin en hij voelde zich vorst in z'n koninkrijkje.

Eén was er, die hij niet meer frank in de oogen durfde kijken .... Louise, zijn eigen vrouw. Zij had wel verwacht, dat 't jonge leven zoo vurig en brandend in 'm zou uitbruisen. Ze had 't gevoeld aan z'n kussen, z'n omhelzingen, z'n teederheid en innigheid voor haar. Maar met angst toch ook bekeek ze, hoe die menschenkring aan 'm vastgroeide. lederen avond zat zijn studeerkamer vol vrienden en intimi en altijd werd er gesproken, luidruchtig, fel of zacht en voornaam, over kunst, literatuur en wijsbegeerte. Haar Maurice midden in, z'n fiere heerscherskop begloeid onder het kroonlicht, met z'n soms alles overweldigende redeneerkracht, z'n zware, gekompliceerde zinnen, die bliksem uitflitsen en gloed oplaaiden rondom. Hoe dikwijls luisterde ze niet zelf vol verbazing naar z'n vlijm-ironie, z'n demonische pracht van beeldende uitstortingen ? Als hij aan den gang was, stilden de rumoer-stemmen in de kamer, luisterde ieder, begoocheld en gebluft als zij zelf. Ze vergat z'n jeugd-jaren, z'n pas uitstormende levenskracht. En hij sloeg in, als 'n springkogel tusschen de menschen d&ar.

's Avonds, alleen met haar, was ie moe van opgewondenheid. Ze durfde dan niet 't schittergloeien van z'n oogen uitdooven met nuchtere opmerkingen. Maar in haar zwijgen voelde hij wat kregelen. Onrustig joeg er iets in 'm van binnen. Hij voelde zich ellendig, nu ze niets zei. Waarom liet ze hem toch altijd zoo uitrazen ? Waarom beteugelde zij de woeste orgiën van z'n fantastische gelukken niet, nu hij, na haar zwijgen, de werkelijkheid zoo grauw en troebel ging zien als een hinderlijke vulgariteit.

Onder dien schrei-drang en 't bevend gesmeek van z'n stem liet Louise dan soms wat los en zei hem schuchter, dat haar dit leven zóó wat beangstigde.

Ze zag, dat hij alles droeg van die menschen, vooral hun tobberijen en smartjes en kleinheden. Of hij niet voelde, dat