Kunstenaarsleven, eerste deel

II

bouwen. Ze zag z'n smart, dat ie geen geld had. En ze verbood hem te doen, wat z'n dwaas hoofd wilde en begeerde voor haar.

Maar Maurice kon 't niet zetten, dat ze tusschen 't zelfde meubilair weer leefde, waarin haar moeder, haar vader geleefd hadden. Er morde iets in 'm : zoolang, die rommel om je heen staat, is ze nog niet heelemaal van jou !

En z'n verrukkingsroes was nog in volle kracht aan 't woelen in hem. Hij zou de gekste dingen hebben willen doen, om haar weelde en overvloed te geven. Wat was er voor zoo'n vrouwtje mooi genoeg ? Als ie maar die stille, goudlichtende, bruine oogen instaarde, en hij zag dat zware peinzen erin wolken, dan voelde hij zich al schuldig, dat ie 'r getrouwd had met zulke burgerlijke, bekrompen middeltjes. Hij wou met 'r reizen, trekken, de wereld rond. Hij wist, hoe ze genoot in 't opmerken van alles. En hij wist ook, dat ze afleiding moest hebben, om niet meer te denken aan 'r zwakke borst. O ! die zwakke stem met z'n wonderinnigen, zachten klank, zóó zacht soms, dat ie 'r van huilen kon, wat gaf ze 'm 'n droefnis.

Niets kon ie 'r geven voor genotsafleiding, nadat z'n zaken gedaan waren. Maar z'n passie stormde, 't Schittervonkte vóór hem van allerlei gelukjes, die konden uitgedacht.

Soms durfde Louise niet meer tegen hem ingaan. Ze kende de woest-stuwende kracht van zijn natuur, die in blinde energie doorging om te bereiken, wat ze bereiken wou. O ! ze wist wel, dat er diep in hem voor alle leed een groot meelij trilde, een meelij, hem dikwijls zóó geweldig aangrijpend, dat ie er alles naast vergat. — Als ie haar zag glimlachen, wel nog wat droefjes, zooals pas herstellenden lachen om eigen loop-gesukkel, en 'r Goethe-oogen keken niet zoo stil-fier, toch goudachtig, dan kon ie de gekste dingen doen van jubel in hem. — Hij wou iedereen van dienst zijn, zich voor iedereen geestelijk uitputten, hij wou schulden maken voor anderen, om nood te lenigen ; hij wou zelfs voor menschen die hij liefhad, met lui omgaan, voor wie hij niets voelde, als ze maar hielpen, hielpen.

En hij deed goed. Hij gaf zich zoo heelemaal aan ieder, die