Kunstenaarsleven, eerste deel

II

hopend ééns, van den top af, een grooten en nieuwen horizon te ontdekken. Maar woeste, gesmoorde, diep-innerlijk z'n rust en aandacht wegvretende eerzucht kwam er ook bij. Hij wou iedereen, z'n hooghartige zus, z'n broers, z'n familie, z'n vrienden en kennissen door z'n studieuze werken laten zien, wat voor 'n grootheid hij wel was. Nu, met 't intreden van z'n aanstaanden zwager had hij niet veel te zeggen. Hij moest zich klein houden en veinzen.

Voogden en familie hadden in hun zorgelijk-den-kop-bij-elkaar-steken niets nieuws uitgebroeid voor het gezin Veldhuis. De huizen waren dadelijk verkocht, de huurinkomsten hielden op, de notaris kwam nog 'n negenhonderd gulden te kort. Er bleef niet eens meer schoolgeld voor de jongens over.

In aangedaanheid had Maurice den toestand overzien. Z'n gul hart weende. Hij wou wel, dat er 'n wonder gebeurde, om Louise te toonen wat ie voor haar over had. Hij ging tot haar, in vurigen drang. Ze moesten heel gauw gaan trouwen. Meubilair was er, er bleef alleen over 'n woning te huren. Hij zou voorloopig 't heele gezin, zooals 't was, in huis nemen.

Heel zacht en zoo droef-ernstig hoorde hij Louise hem afweren en wat praten, om als gouvernante in betrekking te zullen gaan. Ze zou voor de meisjes en voor de kleine jongens bij de familie wat opscharrelen, hoewel ze die in heel haar leven nooit bezocht had.

Maar de dokter had Maurice gewaarschuwd en gezegd, dat Louise zich zeer moest ontzien, dat ze zeer zwak van borst en longen was, veel te teer. Hij had 't zoo zwaarmoedig gezegd, dat Maurice in doodelijken angst doorvroeg, maar de dokter stelde hem gerust. Zoo erg was 't niet. Handelend moest hij dus optreden en voorkomen, dat Louise iets deed, wat haar vreeslijk vernederde, te gaan rondbedelen, bij zure, gierige ooms en tantes, van wie ze altijd gewalgd had en die haar nog onverschilliger waren dan de vreemdste buren. Hij vertelde haar toen, dat z'n zaken vrij goed gingen, dat ie best voor het heele gezin kon werken, vooreerst, en dat z'n moeder goedvond, dat ie trouwde, al was ie pas twintig. Louise bleef 't