Kunstenaarsleven, eerste deel

II

smartelijke vereenzaming, maar toch pijnlijk om te zien en te hooren gillen in haar lichaamslijden. Met 't gezin had hij zich nooit veel bemoeid. De groote broers vond hij bullebakken en vraatzuchtig rondazende kerels. De meisjes, Diewertje en Emilie, echte bakvischjes, leken hem leuk en de kleine jongens, Dorus en Dolf ook. Maar van de innerlijke huishouden-vervoozing en 't egoïstische gebras der lummels merkte ie niet veel, omdat hij daarin niet meeleefde, en ook wijl Louise hem er nooit met 'n woord van sprak. Wel had hij gehoord van den huisvriend — die weg bleef, nu hij er kwam, — destijds, dat Louise gouvernante wou worden, als ze maar niet haar doodelijke moeder te verzorgen had, en niet wist, voor 'n zeker deel, de roofachtige streken der groote knapen en de heele huishouding-ontredding door haar aanwezigheid nog te beperken.

Na drie maanden gebeurde 't ergste, Louise's moeder overleed. Er was verdriet, overrompeling van ellendige dingen, en koppen-bij-elkaar-steking van de heele, zelf-arme familie, in angstig zelfbehoud. Frits, 'n kerel van zesentwintig, had nooit nog 'n slag werk verricht. Hij was altijd 'n zwakke, achterlijke jongen geweest, teringachtig, lichtzinnig en klein-ver-standelijk, bijna ontoerekenbaar. Z'n vader had hem in alles z'n zin gegeven. Hij deed nooit iets, zwabberde van buurman naar familie, van familie weer naar buur, wavelend en achterklappend, stelend en geldverbrassend. Na den dood van z'n vader, moest 't heele gezin zich in alles beperken en teerde hij even gulhartig van z'n moeders rente-inkomentje der huizen. Verder zag hij naar niets om, dronk hij z'n biertje en scharrelde hij rond, druk, jolig, vol leugens en zwakhoofdige fantasie, soms zoo cynisch en woest-lichtzinnig, dat z'n kleine broertjes van tien en elf hem bespotten. Frans, van vierentwintig, deed sluwer, wijzer en parasiteerde toch even hevig als Frits. Op z'n negentiende jaar kwam hij van de Burgerschool op 'n handelskantoor, maar werd dadelijk bedankt als onbruikbaar door z'n fel-slechte oogen. Hij droeg 'n sterke bril, en als hij die afzette, scharrelde ie werkelijk rond als 'n driekwart blinde, 't Was 'n wonderlijk-ingewikkelde, dwarse natuur,