Kunstenaarsleven, eerste deel

244

tijger om beoordeeling van z'n vleesch-verscheuringen! Hij wou liever 'n tijger zijn, wreed, genadeloos, gluipend en sluw, dan 'n getemde en gedresseerde leeuw, ronkend in z'n vies zwijnskot met de slaapmuts van den baas op z'n golfmanen! —

Zijn mensehenliefde was zaligste genots-opvoering van eigen-ik, in 't doen wat hij wou doen voor zich zelf alleen. Wat konden hem Flora, kinderen, kennissen tenslotte schelen ? Hij zou zich door niets laten binden. Door niets! Hij voelde 'n huiver, 'n griezel, alsof hij in 't donker ,op 'nreuzenpad trapte, alleen in z'n tuin, en 't kille bloed hem oogenen gezicht inspoot, wanneer er gesproken werd over vernietiging van wat ieder voor zich persoonlijk had veroverd. Hij liet al dat geschetter maar afkletteren op 't metaal-pantser van z'n bezit. Wie kon hem daar pakken, krijgen, vastgrijpen ? Wie beleedigen ? Daar was hij almachtig heerscher ! Hij zou niet wijken en niet meedoen aan de ,,goeddoenerij" van zooveel stomme rijken, die niet durfden verafschuwen al dat zwoegend gebroed. Wie kori zóó diabolische grillen uitwerken als hij ? Wie kon de menschen plots omkeeren als vaten en uit ze laten loopen al hun mooi gezwets en hoog gedoe en gekwikker, als hij met z'n geldhand naar hen toekwam ? Wie kon de wangen zoo vaal zien worden van schrik en zoo fel die femelaars en zwetsers over wijsheid en eerlijkheid en menschenmin op de vingers hameren ?

Hij, hij kon doen wat ie wou. Hij had de macht! Straks naar Italië en al die romantische meren ? Dadelijk, als ie wou, met 'n eigen trein, 'n eigen jacht! Wie deed hem dat onder al die zwetsers na ? Maar Italië zei hem niks meer dan de Nieu״ wendijk, en die romantische meren konden voor hem opdrogen tot kikkerslootjes, dan keek hij er nog niet naar om. Wou hij straks met 'n ballon mee, de lucht in ? De knapste ingenieurs stonden voor 'm klaar. Maar wat deed hij in de lucht, zoolang er nog zooveel ruimte was op aarde ? Maar hij kón 't, kon 't!! Dat idéé, dat hij alles kon, wat hij ook zou willen, bleef al één verblindende verrukking! Dat was zijn macht! Toch wist hij, dat niet dadelijk alles met geld te raken viel. Veel moest hij nog telkens van z'n brandend machtsbegeeren verbergen, veel