Kunstenaarsleven, eerste deel

220

uitvindsels.... maar ik heb er geen snars begrip van !.. .. Geen snars ! geen snars ! ! heel mooi! heel mooi!.. .. maar m'n hakken weten er meer van !.. .. Wijsbegeerte ?.. .. wijsbegeerte ?.. .. Wat is dat eigenlijk voor 'n ding ?.. .. Wat is dat ?.. .. ja — ja — ja ? wat is dat nü eigenlijk ?.. .. Weet u wat ik begeer ?.. .. ik begeer.... ik begeer.... niks wijzers dan genot.... genot!.... genot !.... genot!!.... en geld.. geld.... geld !!.... Genot, weet u.. .. genot zooals ik zelf wil.... Dat is wijsbegeerte !.. .. weet u !.. .. dat is klinkende wijsbegeerte !.. .. Daar staat u .... met permissie.... met je botten door je broek heen.... met al je wijsbegeerte.... hihi!.. .. hihihihi!!.... Ja.... als ik u gebruiken kan.... voor kantoor.... kent u Fransch ?.. .. Duitsch ?.. .. En-gelsch?.... Ja? hm! ja?.... dan.... dan.... maar wijsbegeerte .... daar lap je je zolen niet mee !.. .. lap je je broek niet mee.... lap je niks-niks-niks-niks-niks mee!

Frans lachte, zei nederigjes-gebluft wat instemmends, maakte zich heel klein, z'n jas voorzichtig bij de knieën met z'n bevende peeshand dichtknellend, vervleide zoetjes z'n stem en draaide beminlijk z'n aandacht óm de rad-wentelende jachtwoordjes van den bankier. Soonbeek hield niet van dat nederige, kruipende gedoe. Hij voelde in Frans dadelijk het valsche en veinzende. 't Moest 'n huichel-vent zijn, om 'm zoo dadelijk gelijk te geven. Dan had ie 'n beeniger kluifje aan den pootigen Fleury. Dat ging om z'n duiten bij dien Veldhuis en niet om hèm. Dat voelde ie toch wel dadelijk. Wat deed zoo'n blinde kip eigenlijk nog te leven ?

Louise pardonneerde zich, zei, dat ze niet langer kón opblijven, gaf Soonbeek 'n hand. Even kwam er schaamte in den bankier gloeien, schaamte en woede, dat die mooie, slanke vrouw nu alles wist van z'n asem-gebrek. Wat was ze toch slank en groot. Wel 'n kop grooter dan hij. Wat 'n mooie gestalte en wat 'n trots zat er in haar! 't Brandde in 'm, de spijt, dat ze 't wist! Had ze maar vooreerst niets van z'n ziekte gemerkt, hoe blij zou hij geweest zijn!

Hij boog deftig en verontschuldigde zich voor z'n plakken.