Kunstenaarsleven, eerste deel

2og

omdat hij er later zich op kon beroepen. O ! hij vond 't al meer en meer 'n buitengewonen vent! Zeker ! dat mannetje moest iets heel bizonders zijn. Dat voelde hij aan alles. Waarom ? Wist hij zelf niet goed ! Dat was inééns zoo'n gedachte in 'm, 'n gezicht op iets, 'n intuïtie en misschien was 't wel 'n speculatie. Van dien jongen man moest ie zich meester zien te maken ! Die zou hem ten eerste van ontzaglijk nut kunnen zijn, door het schrijven in finantieele bladen, als hij maar goed betaalde. Wat hij nu voor de krant deed, kon hij ook voor hèm doen. En vooral moest hij niet vergeten, dat met al z'n rijkdom, zijn huis toch dood was, zijn vrouw ziekelijk en zwak ; veel gekijf en nergens fut in. — En indien die snuiter nou eens werkelijk als schrijver beroemd zou worden, kon hij net zoo goed voor hem uitgeven als 'n ander, al wist hij niet recht, hoe de boel eigenlijk in elkaar zat ? — Maar wat 'n vuur gloeide in dien kerel! Wat 'n trots ! Nog 't meest sloeg hem zijn kracht, zijn strengheid, 't Was 'm 'n soort genot zoo even 'n striem-slag van dien jongen kerel op te vangen, zoo fel in ééns, al vond hij 'm toch wel 'n beetje brutaal. Maurice's stem, zacht, dof, 'n beetje klagend soms, vond hij ook heel leuk, heel vreemd. Hij had zoo weinig vrienden. Alle menschen hadden zoo 't land aan hem. Wat zouden ze wel zeggen, als hij nou eens met zóó'n kunstenaar kwam aanzetten ? Z'n vrouw zou 'm wel eerst uitlachen. Die zag 'n buldog in 'm. Maar ze zou op haar neus kijken. Dat wist hij nu al vooruit! En dan zou hij juichen! Nee, nee ! hij mocht hem niet ontglippen. En toch wou hij zich aan niets binden, aan niets ! Heel voorzichtig zijn ! — Maurice vertelde verder toen hij Soonbeek met alle aandacht zag luisteren.

— Kijk, meneer Soonbeek, ik ben nu redakteur van de ,,Zuipkrant",, zooals die hier genoemd wordt, begrijpt u wel? Toch, als ik 's nachts, laat, uit branderige herrie van rookerige kroegkrotten weg-stap, voel ik me, eenmaal in de lucht, soms heel gelukkig dat ik zooveel nog in me heb, zooveel voel en doorleef....

— Zuipkrant ? Zuipkrant ?? Zuipkrant ? ? ? Wat is dat ?..... lachte Soonbeek, snel ziend op z'n goudblinkend horloge, dat

14