Kunstenaarsleven, eerste deel

203

toch typisch .... zoo'n biecht aan 't end van 't jaar.... wat zal m'n vrouw ervan zeggen ?.. .. Interessant.... interessant ! heel interessant ! !

Maurice was klaar met z'n schuldenlijstje, gaf 't met wat gêne en een gevoel van machtsverlies over.

— Is dat alles ?.. .. alles ?.... verbaasde Soonbeek, nü 'n echten geeuw z'n gezicht uitkrampend.... Is dat alles ?.. .. valt mee !.. .. of nee.... nou !.. .. dat zit nog !.. .. tjonge ! tjonge ! als ik 't goed bekijk.... goed.... ziet u,.... is 't toch nog 'n heele bom duiten.... 'n heele bom !! Lastig voor iemand, die geen cent bezit!.. .. Ja hm! natuurlijk is er an te kommen.. leenen met borgen.. natuurlijk!.. maar tegen hoeveel percent ? ja, hm! leelijk.... toch typisch zoo'n biecht!.. .. En hebt u nu nog meer ?.... houdt u niks achterbaks ?.. .. die kruidenier is 't dikst!.... ja ja, hm!.. .. Maar tegen hoeveel percent ?.. .. Ja, kijk eens, meneer Fleury.... neem 's aan.... ik zeg.... ik zég.... luister wél.... néém-ééns-aan ! ! versta wel.... neem-eens-aan dat ik zeg.... ik beloof niets.... versta wel.. niets, hoegenaamd niets!.. .. Maar neem eens aan, dat ik 't zou willen leenen, 't heele bedrag.... versta wel.... ik bind me aan niets !.. .. Maar.... hebt u dan borgen ? borgen ? goeie borgen ?.... goeie borgen ?.. .. goeie borgen ? ?

— Goeie hemel, meneer Soonbeek.... u maakt me gek ! Wat is dat nou weer voor 'n uitval ?.. .. Al bijna anderhalf jaar lijd ik met m'n gezin honger.... Ik eet niets dan brood, brood.... ik krimp van de maagkramp, m'n vrouw is half dood van 't gekwel.... m'n broertjes loopen erbij als bedelaars !.. .. Komt u me nou vragen, of ik borgen heb.... goeie borgen ? — Is dat niet spotten ?.. ..

— Nee, natuurlijk niet.... natuurlijk niet! schrikte weer Soonbeek terug voor 't krachtig gezag van Maurice en voor z'n strenge oogen. Hij voelde, dat ie in z'n woekerige natuur, om zich te dekken, vóór hij iets deed en in z'n demonische zucht om 't jonge mannetje toch heel sterk te laten voelen hoé koest hij zich te houden had, te ver was gegaan.

— Nee, natuurlijk ! stamelde ie weer na,.... nee.... nee....