Kunstenaarsleven, eerste deel

194

inééns gezwegen had : nawerking van een hevige maagziekte. Nooit stond hij dicht op iemands lijf. Als men naar hem toekwam, week ie omzichtig achteruit. Hij schaamde er zich vreeselijk voor en als 'n vreemde het merkte, werd ie woedend. En nu, in zijn zinlijk verlangen om die trotsche, mooie vrouw iets prettigs te zeggen en haar even intiem aan te raken op de borst, had ie zijn heelen zieken asem vergeten.

Hij was er van geschrikt en dadelijk daarna voelde ie woede en gekrenktheid. Dat juist dié vrouw nu bij de eerste ontmoeting dat gebrek moest merken.

Maurice zag van 't gansche scènetje niets. Frans had hem juist met geheimzinnige gebaartjes naar den schoorsteen gelokt en iets in 't oor gefluisterd over de flesschen wijn.. .. of ze niet moesten opgemaakt worden. En Maurice stond net bij 't potkacheltje, toen het gebeurde. Daarom verbaasde hem nog meer de inééns fel-hatelijke klank van Soonbeeks stem, nijdig en kwetsend, toen deze uitviel :

— Maar zeg eens, meneer Fleury, zeg eens ! hm ! ja !.. .. zeg eens.... waarom.... waarom.... bent u eigenlijk getrouwd ! waarom ? ja, waarom ? waarvoor ?.. .. ja ?.. .. Was dat zoo noodig ?.. .. zoo noodzakelijk ?.... zoo absoluut noodig ?.. .. ja ! hm !.. .. och, kom ! kom ! kom ! kom ! !.. kom ! kom ! kom ! ! Had ü wel 't recht te trouwen ?.. .. ja hm ! nou, ja !.. .. als u zelf geen inkomen hebt ?.... Dat is.... dat is uw vrouw.... uw vrouw.... uw wederhelft gebrek laten lijen.... en uw kind ! uw kind !.. .. u leeft er maar op los, he ?.. .. natuurlijk.... kommer.... ja ! hm ! ja ! hm !

Hij was blij er iets verward uitgegiftigd te hebben ; het luchtte hem op ! Hij voelde zich gegriefd, zwaar van schaamte en wraakgierig nu hij toch eenmaal door Louise gesnapt was. Hij keek heel diep naar den grond. Even probeerde hij in hevig-pijnlijk leden-getril zijn oogen te richten op Louise, dan op Maurice, maar 't lukte niet. Nerveus sloot hij ze weer, opende ze langzaam bevend om dadelijk zijn blik te laten rondzwerven, overal heen, zonder iets te zien. Maar Maurice was opgestaan, beefde