Kunstenaarsleven, eerste deel

i8₃

Frans had nog geen woord gezegd, schuifelde nu wat naar voren en zei bedremmeld :

— Ik hou van rooken en 't is zoo lekker bij je studie....

— Studeert ü ook.... goeiegrut ! waarin ? en hebt u aanleg ?.... ja ? ja ? ja ? ? maar de hoofdzaak meneer Fleury is, dat u je niet met 'n kluitje in 't riet moet laten sturen.. .. u moet goed betaald worden....

Frans voelde zich gekrenkt, dat Soonbeek zoo spottend en verbaasd z'n óók-studeeren besprak en met zoo'n duikel van minachting over 'm heen sprong. Hij gluurde over z'n lorgnet en kraste in z'n baardje. Hij nam zich voor nog stiller te zijn en lekker te luisteren naar dat vreemde heer, nu z'n hoofdpijn al meer en meer aan 't afzakken was.

Soonbeek lachte weer zonder te lachen. Nu zag Maurice voor 't eerst goed, dat 't eigenlijk geen gewoon lachen, maar 'n zenuwtrek om z'n mond was, die niet meer uit z'n gezicht weg kon, telkens de lippen éven optrok en in de wang een willoozen grim groef, dat lachen leek. Maurice voelde zich al erger in de war. Soms verloor hij even z'n bezinning in drift, wist ie niet, wat de man met 'm voorhad.

— Meneer Fleury.... uw schoenen.... met uw verlof, zien er uit als gebroken verrekijkers.... hihihi.... en uw jas glimt al heel erg.... heel erg.... heel, heel erg.... hij glimt als 'n spiegel.... ja.... Ik heb.... met uw verlof.... wat beters voor u.. .. En veel goedkooper.... veel goed-kooper ! ! Maar dat later ! later ! later !.. .. Maar wat ik eigenlijk zeggen wou ?.... U kunt als 'n prins gekleed gaan.... u kunt schatrijk worden !.. .. meneer Fleury.. .. u kunt.... ho ! hoor, 't kleintje!.... is dat in de alkoof ?.... ja ?.... ja?.... ja?? Hij huilt mevrouwtje, hij huilt, hij huilt mevrouwtje.

Louise was al in schrik opgesprongen. Kareltje schreide met drenzerige en slaperige schokjes in 't donkre alkoofje. Haastig stak ze 't nachtlichje op en sloot de deuren in gejaagd krukgestommel achter zich dicht.

— Meneer Fleury, mijn komplieient ! mijn kompliment ! Wat