Kunstenaarsleven, eerste deel

184

'n pracht van 'n vrouw, neen, neen, eerlijk gezegd is 't.. .. is 't de eerste maal, dat ik 'n vrouw־ zie.... met zulke oogen.... zulke kijkers !.. .. En wat slank is ze!.. .. wat slank ! wat mooi !.. .. slank !.. .. 'n kop grooter dan wij meneer Fleury.. 't is schande.... 't is schande ! En wat staat 'r die zwarte zij en blouse.... goeie grut! 't lijkt 'n prinses.... Zij is wel erg bleek, erg, erg, vindt u niet ! ja, hm ! Mijn vrouw is ook 'n knap mensch.... maar die haalt niet bij haar.... zij is ook zwaarder, gezetter, gezetter ! ! Zij weegt.... wacht ! wacht! ik geloof honderd vijf en veertig !.... Zij is 'n Duitsche .... mijn vrouw! van Duitschen oorsprong althans.... van Duitschen oorsprong.... mijn kompliment.. .. zulke oogen .... neen.... neen, neen, neen, neen! mijn vrouw is óók mooi! 'n beetje sentimenteel, weet u !.. .. ja, hm ! de dokter zegt.... ja, ze is telkens duizelig.... en dan valt ze van d'r stokkie.... de dokter zegt.... ze heeft.... ze heeft.... ja, hm !.. .. ja ! later wel.... later misschien !

Hij hield op. Eerst had ie weer in vaart uitgerateld en opgejaagd z'n tempteerende herhalingen, nerveus, wild. Aan 't eind was ie geheimzinnig z'n woorden dralend gaan uitrekken. Z'n oogleden trilden weer hevig en hij bestaarde, 't kleine hoofd heelemaal ingebukt op de borst, bangelijk z'n stoelpooten. Hij wou spreken, maar er kwam niets uit. Precies als bij 't verhaal over z'n eigen operatie, toen ie 'n heel mysterieus gezicht had getrokken, was nu z'n stem verfluisterd en plots ingehouden.

Maurice schrikte. Er kwam weer iets demonisch in de tegenstelling van Soonbeeks gezichts-expressie. Z'n wimpers zenuwden op en neer, wild, z'n oogen stonden bang en toch lachte nerveuzer z'n mond, pijnlijk stroef en beverig.

Soonbeek gruwde van 't spreken over kwalen. Z'n heel zwak punt, z'n eeuwige, in branderige zelf suggestie naar beneden gedrukte, maar altijd weer öpdobberende angst en onrust, die hij voor iedereen wel verborgen wou houden, wat lang niet altijd gelukte.

— Laat ik u daarvan liever maar niets zeggen.... komt