Kunstenaarsleven, eerste deel

170

prent !.. .. is ie écht ?.... geld waard ? geld waard ? ? ja .... hm !.. .. verkoopt u 'm ?.. .. verkoopt u 'm ?.. .. ja ?.. .. ja ?.... ja ??

Soonbeeks gezicht spande turend naar den halfduisteren muur. Frans schoof 'n eindje op zij, onder gekraak van z'n kniegewrichten. Soonbeek hoorde z'n eigen gevraag en z'n nerveuse herhalingen niet meer. 't Leek 'n onbewuste breinwerking van 'n karakter, dat zich zelf niet vertrouwde, dat niet geloofde bij éénmaal iets zeggen begrepen te zullen worden. Er was ook opgejaagde suggestie, 'n overrompeling en opdringing van z'n eigen begeerten in z'n doen. Maurice voelde iets heel benauwends in dat achter elkaar aanjagend gevraag-en-wéér-gevraag, zonder halte, zonder rust, zonder zelfs ooit te luisteren naar 't antwoord. Hij vroeg, en bliksemsnel daarop viel 'm weer iets in, vroeg ie wéér, dadelijk daarop wéér. Maurice werd telkens in de war gebracht door die gretige vragerij en 't fluksche na-geratel. Telkens wou ie 'r iets tusschen brengen, maar dadelijk werd z'n antwoordje weggeslingerd in den wentelkring van Soonbeeks rondvliegende zinnetjes.

Soms deed de bankier, tusschen z'n eigen gespreek in, niets dan ja knikken, ja, hm !.. .. ja, hm ! als ie maar éven schuw zag of meende, dat 'n ander waartegen ie sprak, den mond opende om iets te zeggen. Maar luisteren deed ie bijna nooit. Als ie stil zat in schijn van hooren, was ie toch altijd met z'n gedachten bezig. Eigen plannen en eigen beschouwingen hadden voor hem alléén waarde. Wat 'n ander dacht of babbelde kon hem niet schelen, als ie voor zich niet dadelijk voordeel erin tastte met z'n sluwste woeker-intuïtie. En men was ook altijd heel nederig, heel ondergeschikt tegen den schatrijken man, die zich vooral ook eenvoudig hield, omdat ie dan minder last had van bedelpartijtjes. Zijn aandacht voor de prent was alweer weggezworven naar 'n heel anderen kamerhoek, zonder zelfs de geringste inlichting noch van Louise, nóch van Maurice verlangd te hebben. Hij wist zelfs niet eens meer, dat ie gevraagd had, want hij vond 't bij langer turen geen leuk ding en 't leek ook niet eens écht. Z'n mond glimlachte weer zonder