Kunstenaarsleven, eerste deel

i7i

ophouden en als Louise erg droog hoestte en kuchte, keek ie 'r éven koelhard aan, sloeg de oogen dadelijk weer neer en beweerde tegen de kist ónder de planktafel, dat Louise zich in acht moest nemen.

Maurice onderging allerlei elkaar overwoelende indrukken.

Dan zag ie Soonbeeks houding, z'n praten, z'n schertsen, 't alleen brutale van 'n zelfbewust geldman, die weet, welk 'n geweldige macht ie heeft in 't leven ; in dat praten de opdringerige allure aannemend van een menschkenner en karakter-bestudeerder, zich daar nu héél rustig en gewichtig makend bij 'n doodarm artist ; — dan zag ie weer in 'm den praalgragen burgerman, die 'n gehuurd-minachtinkje wou toonen met 'n schijn-superieur lachje, 'n eeuwig lachje, zonder zelfs de felle psychische kracht te bezitten, iemand lang en sterk aan te kijken. Ook zag ie in hem 'n stapelplaats van duffe, ordinaire handelswijsheidjes, 'n natuur van materialistische twist-zieke-lijkheid, die zich 'n maatschappelijk reinigingsairtje wou geven tegenover arme lui en om-wat-centen ploeterende broodverdieners. Neen, hij kon nog niet heelemaal wijs uit 'm worden. Nu en dan keek Maurice lang Louise aan, om uit 'r oogen haar oordeel, 'n indruk op te vangen. Maar als de vent dacht, dat ie 'm klein kon krijgen met z'n centenmacht, zou ie 'm andere noten te kraken geven.

Er gloeide iets opstandigs in Maurice. Vooral dat eeuwige glimlachje hinderde hem vreeselijk. Zoo schuw als Soonbeek z'n oogen trillend neersloeg voor 'n sterken menschenblik, zoo hinderlijk onkiesch, koud en scherp zag ie de dingen om zich heen. 't Kregelde al erger in Maurice. Z'n heele avond leek 'm vermoord. Waarom bekeek ie toch zoo lang die manke, afschuwelijke crapaud, met z'n dotten-vulsel, puilend uit zitting en rug ? Wat was er voor bizonders aan z'n groen, gemeen brok spiegel op den schoorsteen ? Wat keken de koele, trillende oogen onbeschaamd rond als van 'n kwaadaardigen belastingdeurwaarder. Maar hij zou z'n ergernis maar bij zich houden, want bluffen op z'n rijkdom deed ie met geen woord ! Misschien viel de man nog wel mee.