Kunstenaarsleven, eerste deel

II

Dreigend balde ze d'r magere knokel voor z'n mottigen, krommen neus, en z'n wijd-uitstaande oogen lachten onverschillig en schrikloos. Moeder Hoenders' zwarte rok slobberde langs d'r lijf en d'r jak lei open tot aan d'r mager-kuilerige borst.

— Dat is 'n saak die seker is, spotte Ko na, lachend met kleine ironie-stuipjes, alsof ie weer gekitteld werd in z'n rug.

Zonder meer op d'r zoon te letten, ging de oude vrouw weer voort tot Maurice .

— Siet U nou, meneer Meries, dat is d'r nou me lust en me leve !.. .. siet U.. .. de beesies !.. .. as onse lieve Heer bestaan hep, dan is datte.... die beesies.... 't mooiste, dat ie uitgevonde heef....

— En me stekeltje dan ? sarde Ko er tegen in.

— Hou je bek, snauwde haar grollige stem, dat is d'r geen beest.. .. dat is d'r 'n dufelstoejager, 'n uitvinsel van de dufel, daar !....

— 'n Uitvinsel van de dufel, haha, gierde Ko, lollig dat ie 'r geraakt had, god sal me 'n schaap gefe ! daar schiet me wat in me pet! Hou nou je asem in amise ! — Hè-je nie effe 'n ouwe gulde teleen ?

Vrouw Hoenders' driftwoorden verrochelden in 'n slijmige hoestbui. Maar zoodra haar stem uit de slijm losgewerkt was, ratelde ze weer door, vurig-jong, jolig en opgewonden, tegen Maurice. Ze vertelde, wat eigenlijk wel haar ideaal was.... Dat zou d'r zijn.... 'n heel groot huis met 'n heel grooten tuin, en 'n heel grooten kippeloop ! en 'n heel groote duiventil! En dan allerlei vogeltjes en kippesoorten en vliegertjes, in hokken en folières.... en konijntjes.... en nog 'n hoop meer.

— Siet U, en dan de heele dag in 't sonnetje, uit 't venster maar stiekum sitte koekeloere.... watte ? Siet U.. .. dat is leve.... dat is d'r 'n saak die seker is.... siet U ! Want de beeste binne effectief veel bestiger as minse ! siet U.. .. ikke bin d'r maar 'n dom mins bij uwert fergeleke.... maar dit is 'n uitgemaakte saak.... siet U,. ..

Ze ratelde weer door, de jolige, levendige, vurige oude vrouw, met 'r stem zwaar en gebarsten van passie en praatdrang. Dan