Kunstenaarsleven, eerste deel

IÖ3

tafel heendekken en 'n blaadje met 'n grof, versleten koffie-komfoortje en drie kopjes neerzetten.

Er kwam iets knus' en warm-gezelligs 't woonkamertje door-vroolijken, iets dat er anders niet was onder het kniezende armoe-lampje. Louise had ook 'n rooien kap erom gedraaid. Dat gaf nu 'n heel innig-bedekt, wel zwak, maar schaduw-zacht schijnsel. In 't keukentje rook Maurice al den fijnen, visioenen van vreemde landen óptooverenden, prikkelgeur van de koffie, met dien diepzoeten exotischen zwijmeireuk erin van verre planten ; koffiegeur, waarmee ie dol was; die deed duizelen altijd iets warms en zonnig-gelukkigs in z'n ziel. Alles stemde 'm prettig, tevreden en den heelen avond bleef z'n klein, schattig Kareltje doorslapen, dat ook 'n vreemde rust gaf. Louise zag ie met 'r rijke, zwart-zijden blouse weer in haar meisjesbekoring; de fijne handen blank uit degibotachtige mouwen en kantlubben ; 't bleeke, tengere gezicht met 't aangescherpt neusje geestig en in gedachte-rust. Ze bebeet fijntjes haar mondje, aldoor, aldoor.

Dat stemde 'm heel gelukkig en overal spon innige gezelligheid rond in 't warme, naakte hokje. Frans sprak geen woord. Weer had ie drie nieuwe groote brokken aardappelschillen, nu pal op den neuswortel boven de brauwen vastgedoopt. En als 'n indiaansch medicijnmeester, in bidkramp verstijfd, gluurde hij in gewoonte telkens over z'n lorgnet, als ie opkeek. Recht overeind zat ie te lezen in 't dikste wijsgeerige boek dat ie dien avond bemachtigen kon. Meneer Soonbeek hoefde ook niet dadelijk minnetjes van hem te denken.

Maurice had al vast z'n pijpje aangedampt. Louise zag 't van avond door de vingers, als 't venster wat open bleef voor de versche lucht. De kleine zou anders wakker worden, 'n Pijp was voor Maurice niet alleen symbool van, maar de opperste gezelligheid zélf. In 'n Goudsche pijp sprankelde voor hem vonkige tooverij, leefde voor hem rust, kalmte, genoeglijkheid, nadenken, kracht en fijne peinzeri]". Met 'n oudsche pijp, vond hij, was alles klaar te spelen. Soms kon hij de branderigste onrust en zorg-gejaagdheid wegdrijven, als ie maar 'n paar