Kunstenaarsleven, eerste deel

i6o

gemaakt ? — Of zat er iets anders achter ? — Hij moest zien, afwachten, rustig en gezellig. Wel voorvoélde ie vaag, dat er door die kennismaking iets heel gewichtigs in z'n leven kon gebeuren. Soonbeek zou bij hem thuis komen. Hij zou de ellende zien van z'n triest rommeltje en hij zou heel z'n vernedering misschien begrijpen, en vooral, vooral de zwakte van Louise. — Maar Soonbeek was heel gierig, gewikst en tot 't uiterste berekend, had ie weer gehoord van Graafstein. — Kom, laat ik nou toch geduld hebben en wachten, rustig en gezellig, zei hij bij zichzelf.

Frans' hoofdpijn leek ook wat bedaard, want zacht trok ie zich 't grootste vastzuigende aardappelschijfje van 't voorhoofd, waarop nu 'n uitgebeten vlek gloeide als 'n bloedvin. Hij gluurde begeerig naar de blikjes en de flesschen wijn en er kittelde 'n genotschok door z'n smalle kaken.

Louise's slaap was inééns weggezakt. Zij voelde zich frisscher en minder vermoeid dan anders. Ze drentelde luchtiger de kamer rond, wou voor den vreemden gast hier en daar wat opruimen, nog wat afstoffen en in 'n gezelligen toon doezelen. Maar 't zoodje kniesde en goorde zóó afgetakeld, dat er eigenlijk niets aan te doen viel. — Ze deed zich haar lievelings-blouse aan, de zwart-zijden, met dat fijne zilveren boorseltje om halskraagje en mouwen; 'n blouse, waarin ze zich nog 'tliefst-los bewoog. Ze stond haar heel goed, al bleekte ze wel heel erg haar tenger, mooi gezichtje. De zwarte chantille lubben langs de handjes doften weer die fijne gracie van vroeger om 'r heen en de jabot van kant gaf 'r weer al dat hooghartige, innig-trotsche terug van haar vogel-slank meisjeslijf. De blouse was wel heel erg versleten en er mee naar den schouwburg gaan kon ze niet meer ; maar zoo in huis leek 't onder de groezel-lamp nog iets rijks, geurde er iets van vroegere weelde uit op.

Er kwam 'n lust in haar tintelen, om voor dien meneer Soonbeek niet als 'n ziekelijk-verzwakte, jonge vrouw te verschijnen. Haar prachtbruin haar, in slang-wrong hoog op 't hoofd, kapselde ze nog wat breeder uit. Ook 'n oud medaillonnetje met 't portret van haar moeder deed ze zich om den slanken hals,