Kunstenaarsleven, eerste deel

53

gedekolleteerde dames en deftig-berokte heeren. Bijna verkeerde Maurice's droeve, knagerige stemming in schatering om zooveel demonischen spot van de werkelijkheid. Met leege magen daar te zitten, zachtelijk en knuswarm tusschen gouden fonkeling van lijsten en luchters, op rood fluweel-gestoelte, warm en voornaam, tusschen gedistingeerden en blufferigen avondpronk van weldoorvoede schepselen, die lachten en praatten ; en overal snuivend fijnen weelde-geur, zoete parfum, alsof d'adem van 'n openstaande bloemkas hem tegenwoei! O ! die weelderige schitter van alles rondom, dat komfort, die rijkdom, en hij-zelf met Louise, rammelend van leege hongerigheid en afgeknaagd van armoe !

Schuw zag ie zich door heeren en dames bekeken, als de langharige zonderling, met z'n dichtgeknoopte jas in de puf-hitte, klein en onaanzienlijk, alleen den kop trots öp en in z'n oogen het gloei-geschitter van z'n felle wilskracht. En naast hem die tengere, heel mooie, slanke vrouw in haar wit zij, bleek en van hooghartige voornaamheid. O ! 't was wel 'n hoon, 'n spot, zoo fel als er maar tegen hem uit te denken viel, huilde 't in Maurice. Toch hield hij zich goed, omdat ie Louise heel dikwijls zich op de fijne lippen zag bijten, zacht, heel-zacht. — Na 't eerste bedrijf was Louise even de wandelgang, hel verlicht en blank van avondgloed, ingeloopen. Ze kon dat gesmoorde en benauwde zitten van Maurice met z'n dicht-geknelde jas niet langer zien. Ze stikte er bijna van. — Plotseling bemerkte ze, dat ze op den witsteenen grond zwarte vlekjes afdrukte, alsof 'n poesje met natte pootjes achter haar aansloop. Ze hoorde achter zich een paar dames lachen en twee suppoosten zag ze elkaar aanstooten in gichelpret. Dadelijk begreep ze wat 't was. Midden in haar zolen holden twee gaatjes. Met Maurice had ze 'n uur lang door plassen en straatsmeer geloopen. Nu drukten haar kousen door de zooigaatjes op den grond, bij iederen stap dien ze deed. Ze voelde zich vuurrood van schaamte worden en haastig, wat verlegen, keerde ze naar haar plaats terug. Maurice vertelde ze niets, wijl zulke ongelukjes haar niet meer zoo ellendig