Kunstenaarsleven, eerste deel

i4i

ik d'r wèer van jelui droom, sel ik 't segge.... al konter-kereer jelui me nog oo !

— Kom, kom, — goeiigde Roeleveldt weer, uwes sient d'r te feul narigheid.... uwes kepas is d'r wa f'rstuur !.. .. gebruik uwes, feur uwes slape gaant, wa heete pepuremunt met olie en 'n warreme kruik.... Bij ons seie hullie altijd.... dat is nósting.... nosting ! dat is d'r soo feul as : fut ! niks-nie-mendal !

— Maar, maar,.. .. huilde 'r hoog stemmetje er weer tegen in, de nerveuze handen bettend op de vlam-vlakkige wangen, hep ü dan nooit wat heel ergs gedroomd ?

— Op zee kon je toch ook droome, niet ? vroeg Dorus peinzend en Frans lachte in z'n hoek, heeschte er iets uit, dat niemand verstond. Vaag groeide z'n gezicht op uit den blau-wigen prikkeldamp van z'n weer aangestoken pijp.

— Wa sel ik daarvan segge, maatje.... Op zee bi-je in je sas he ? en toch binne d'r feulst te feul feur de swarte konst.... sien je.... 't Is d'r op see as mit de minse.... dan seg je : afendrood is goed rood hé ?.. .. maar morrege-rood is water in de sloot, wel nou ?.. .. söo.... söo.... soo was d'r bij ons eene.... eene.... wa duufel ! hoe riep 'm onse lieve Heer ook weir ? Asterdonk ? of Asterbonk.... nou, 't selfde.... die f'rstond s'n eige stikum mit de dufel.... Die had 'm fast an s'n anker !.. .. Hij had d'r 'n neus.... potsalderjuu !.. .. as.... as.... as 'n hoefijzer.... sient u.. .. enne fanwege die gestedeerdigheid f'rstond-tie de swarte konst .... sient u ?

— Maar, bangde Dolfs stemmetje en Aaltjes oogen ver-zwommen in emotie-gloed....

— Stil d'r maatje.... maar nie oks ! Hij was d'r een gewoon metroos.... 'n gast as wullie hè ?.. .. maar 'n kop fan 'n perfester !.. .. Hij verstong d'r van koppelkoerse.... en dubbelkoerse.... potsalderjuu !... .en mit 't kompas het-tie rejaal kinne frije ! he ?.. .. Al de windstreke had ie in s'n kop !.. .. en rekene.... rèkene, dat ie kon !.. .. En dan sat ie 's nachts al maar in de boeke te ture.... potsalderjuu.. ..