140
me schoonsuster.... dat ik 'n brok puimsteen bove me kusse mot hange.... Maar f'rlede week heb ik toch soo raar gedroomd .... as-dat ik sükke groote diamante an-had.... 'n heele keljée.... en.... ik was d'r net 'n prinses.... siet u ? .... enne dat had ik allemaal georreve.... fermeus !.. .. siet u ?.... enne 'n kikker sat in m' hoed te kwakkere.... siet u ?.. .. Beteekent dat nou niet, dat m'n man slechtigheid gaat doen ?.... en.... en.... dat ie me bedriegt ?.. ..
Haar stem, schel en hoog, huilde weer van angst en zelf-op winding.
— Maar Aal, wat doe je nu weer écht dwaas.... je vervolgt je met je eigen spookbeelden, zei Maurice.
— Juust, juffrouw Hoenders, juust ! dat mot je je eige nie zoo antrekke.... dan komp de dufel in s'n sas ! goeiigde Roele-veldt, die half verkikkerd was op 'r zachte oogen en 'r mooie gezicht. In z'n stem klonk huilerig meelij. Hij voelde zich warendig heelemaal van streek gebracht door haar vurige opwinding en wilde gebaren.
— Aaltjè.... Aaaal.... tjèe ! krijschte Ko weer aan de trap.
Maar doorgloeid van droomherinneringen, sprak ze voort,
de oogen starend als in mediumieke vervoering, nu en dan heel nuchter-koket de rooie opwindingsvlammen van haar gezicht bettend met speeksel op d'r groezeligen zakdoek.
— En Saterdag.. .. ja, 't was Saterdagnacht, de dertiende .... heb ik gedroomd.... dat moeder.... m'n schoonmoeder beneje.... siet u.. .. m'n man 'n.. .. 'n.. .. lichte broek hep kedo geschonke ! 'n lichte, weet u.. .. geen donkere.... want dan.... dan had 't geluk geweest.... en nou beteekent 't siekte.... sièkte.... narigheid.... en kort leve !
— Ajasses.... wat eng, bangde Dolfje met griezelmondje.
— Ja.... toch.... tóch,.... boog ze zich woest naar 't ventje, dat haar pal in de donkere, wilde oogen had zitten staren, tóch.... Meneer Meries.... lach maar ! lach maar ! Pas d'r op, dat je d'r zelf niet an mot.. .. Weet je nog.. .. m'n f'rspelling in de kraam ? Hoe hei je niet gelache !.. .. alles komp d'r uit !.... soo vast as god leeft! Enne.... as