Kunstenaarsleven, eerste deel

142

hij het d'r vast gestedeerd omtrent tèuge de sterrekonde an ! potsalderjuu !

Even kwakte ie 'n pruimpje drabbig de hand in en spuwde achter zich op den naakten grond. Z'n pet woelde onrustiger van neus naar achterhoofd. Met verstilde stem ging ie verder, zich lekker voelend in de verbazing en ontzag-luistering, die om 'm heen ruischte en bangde.

— Nou, op 'n nacht, staant ik doodsielig.... in m'n eentje op wacht.... sient u.. .. 't was d'r noodooste wind,.... m'n oore wiere fan m'n kop gesneje.... potsalderjuu ! 'n akkefietje, soo'n nacht!.. .. 'n nacht om nooit te f'rgete.... en verbeel ie.... stikdonker om en om, hé ?.... en midden-in de osejaan, hé.... potsalderjuu ! En niks niemedal da je hoort... .as .... as.... pjssj ! pjssj !! de see.... de see, he ?.. .. soo stil as op me hand, hé ?.. .. Opeens, he, daar kijk ik óm, van bakboord na stuurboord, he.. .. enne.... nóg ril ik 'r fan as 'k 'r an denk, he !.. .. daar sient ik 'n driemaster, heulde gaar swart, op me afkwamme !.. .. En temet sient ik Assedonks jüust ! dat-is-tie.... söo hiet ie.... Assedonks !.. .. die sient ik mi s'n snuit in de wind.. .. s'n groote neus as 'n hoefijzer heuldegaar spierwit he ! as van 'n doje !.. .. en .... seit-ie.... Roeleveldt, seit ie.... stuur an.. .. d'r is d'r 'n driemaster....

die komp mein hale ! he..... ik gaant d'r effe na honk....

Ikke kon d'r gain kuchie gefe.... enne ik sient de driemaster .... pikswart, hé.... mit 'n lichie in top.... op ons afseile .... tege de wind in, he.. .. ongósmogelijk sou je segge.... maar.... maar.... se neus pierde d'r wit as van 'n dooie.... En toen se vlak an was.... sprong hij d'r gemoedereerd an boord.... en alles d'r swart.... brr ! swart.... swart he ! potsalderjuu.... wa da mos beduije !.. .. Ikke me trepèt ope en an 't krijsche van Siene-wie-doe-je-wat.... maar fórt was-tie.... Enne alle maats d'r bij.... en nerregens niks was d'r Assedonks meer te finde, he.... Ikke stong temet te befe fan benauwing, he.... Ik docht, dat wullie allemaal feur apegape kwamme. En nou.... en nou.... 't mooiste.... de follegede morge stong die weir gemoedereerd an boord, sonder.... sonder.... dat