Kunstenaarsleven, eerste deel

139

geen levendige siel.... siet u ?.. .. Enne wil dat nou niet segge, dat je deur je beste frinde f'rraje s'1 worde.... en dat je heel alleen sel overblijve....

Roeleveldt was met de droomuitleggerij niet goed op de hoogte. Verlegen wipte ie z'n pet weer op z'n sproet-neus, duwde 'm weer dadelijk naar z'n nek en krabde zich in de rooie haren. Blij was ie toen Maurice inviel :

— Dank je wel, Aal, dat je zoo iets van ons verwacht en zóó over ons dacht !

Aal kreeg een kleur, veegde los gewarrelde, blonde krullen weer in 'r zwaren, gouden wrong boven 't hoofd, stemhapertle, nog nakauwend een haastig gesnoept mangeltje, en zei geschrikt:

— Nee, meneer Flerie.... soo.... soo.... siet u.. .. mot u 't niet opneme !.. .. U is er buite, siet u.. .. soo is 't niet bedoeld.... maar ik meen maar.... ik.... ik.... siet u.. .. je bint er pimplex van.... ikke.... ikke....

Roeleveldt kreeg meelij met 'r gestamel en hij vond dat die vrouw toch zoo lekker keek, hè ?

— Daar kenne de minsekindere nie inkwamme.... juffrouw Hoenders ! ufes het rond gelijk....

— En verleje week heb u net 't tegenovergestelde gedroomd, schamperde Dorus, die zich door de instemming van bakkertje niet uit 't veld liet slaan, er koeltjes-logisch tegen in.

— Stil toch, jonge.. .. dat is nietis.. .. nietis ! snibde Aal verlegener.

— U hebt 't nog zelf____

— Nietis, huilde 'r ontdane stemmetje, nietis.... nietis.... niétis !.. ..

— Nietis ? Wellis !.. .. heeschte met alle kracht Frans uit z'n hoek naar haar toe.

— Meneer Meries, laat sullie toch stil houë.... se make mijn gek....

— Maar Aal, je hebt 't mij zelf óók verteld, bracht nu met haar innig-zachte stem Louise er tusschen.

— Heusch ? heusch ? nou, as jij 't segt.... is 't vast soo !

.... Maar nou mot u hoore, bakker, nou hebbe se geseid....