Kunstenaarsleven, eerste deel

38

sopranig kinderstemmetje joeg ze er wilde zinnetjes uit tusschen haastig zak-gesnoep in.

— Welnou,.... welnou.... dan gelooft u d'r dan toch ook an.. .. fermeus !.. .. Welnou, Louise.... heerlijk.... O ! heerlijk .... siet u Roeleveldt.... siet u.. .. Nou mot u wéte, as-dat ik s raar.... droom seit de senunbule.... siet u.. .. zoo gek ! hè ? .. .. fermeus.... nou gistere nacht !.. .. ik bin d'r pimplex van !.. ..

— U droomt nou altijd, lachte guitig Dolfje.

— Stil nou toch, snotaap.... nou.... daar.... nou bin ik 't kwijt.... nou, heelemaal van m'n apprepoo.... nou afijn ! Ziet u.. .. nou.... maar 't is heerlijk, heerlijk, dat u d'r óók an gelooft.... zie je wel, Louise,.... dat 't waar is.... zie je nou wél!.... De juffrouw hier, Roeleveldt, die lacht me altijd uit.... maar droome binne verspellinge, échte.... nie .... Roeleveldt ?

Schel joeg haar sopraanstemmetje óp en de oogen verzwom-men in verteederden dronkemansglans.

— Dat is sekuur ! sekuur, bevestigde Roeleveldt al gewichtiger.

— Zoo, zoo, öf.. .. öf d'r f'rspellinge binne, en Aal's blank gezicht lag overgloeid van 'n opgewonden blos, doorvlamd van fèl-roode plekken, — droome binne geen bedrog.... Wacht god ja !.. .. nou heb ik m'n apprepo weer.... gistere nacht heb ik gedroomd.... dat ik op 'n vèr land was.... siet u ?.. .. sooveel as op 'n eiland.... heel, héél alleen.... En daar most ik zwerrefe.... siet u.. .. zoo maar zwerreve.... siet u.. .. en geen levende siel.... fermeus.... En 't was d'r zoo donker, siet u.. .. pikdonker.... siet u.. ..

— Hoe kan meneer nou in 't pikdonkere zien ? grappigde Maurice er tusschen, omdat Aals oogen als van 'n medium openbraken en dichtkrampten van opwinding.

— Och, seur nou niet ! meneer Meries.... en toen.... en toen.... wacht.... toen.... ja, siet u ?.. .. enne toen kwam ik an 'n huis, zooveel als Pemona.... siet u.. .. allegaar swarte.... pikswarte vruchte.... siet u.. .. O, f'rschrikkelik .... fermeus. fermeus ! en ik most soeke.... soeke.... en