Kunstenaarsleven, eerste deel

136

terde, met haar lieve, zachtglanzende, donkere oogen, hem bestarend als 'n sentimenteele dronkaard.

— Sient u, enne as ikke nie de heule wereld gesient had.... nee.... nee.... 't is me 'n duitje !.. .. sou ik nou nog maan-siek sijn !.... ja:, juffer Hoenders,.... is dat ture ?.. .. och, liefe minse.... ikke sit d'r ook nie in Abrams schoot!.. .. dat fare, dat was d'r toch soo'n heerelike tijd.... Meneer Flerie .... dat ikke ook soo rimmetiekerig bin geworde.... wat

spijt..... wat spijt.... Potsalderjuu, anders had ik nou....

nou nog me achterste teuge de krib geset!.. .. As ikke nou

nog de see snuif......voel ikke.... voel ikke me duizelig in

mein kop he ?.. .. soo luchtigjes.... soo.... soo.... hoe sal 'k 't segge.... net of ik d'r weer 'n snoeshaan fan vijftien bin.... soo....

— Aal!.... Aal! schreeuwde onder aan de trap Ko Hoenders.

— Och ja, ik kom, schreeuw je hart d'r niet uit ! wrevelde ze strak-sprekerid en staanblijvend vóór de tafel, begeerig nog wat los te krijgen van Roeleveldt. —

— Enne gesient, dat ik hept.... nee minse !.. .. daar leit me tong nie meer na.... Vollekere en wilde ! en rare Sinaise ! .... potsalderjuu ! d'r is nou twalef jaar verschoten.. .. maar wil je geloofe, juffer Hoenders,.... as dat ikke tot nöu-an-toe 't schip onder mein hakke voel! Bah ! soo'n kommenijtje ! wat duf ! wat benauwd !.. .. ik stik 'r soms hallef in.... in die benauwde lucht !.. .. potsalderjuu ! dan denk 'k : 'n ring om de maan, kan nog wel ereis gaan.... maar 'n ring om de son .... hou je kabeltje don !.. .. potsalderjuu....

— Aaltje ! Aaaaaal.... tje ! klonk woester en dichter achter de deur Ko's stem.

Driftig holde ze naar de trap, 't aanhalige gezicht barsch van wrevel.

— Schreeuw toch zoo niet, stommeling, je maakt de kleine wakker.... ik kom daar !

Louise kwam uit de alkoofdeuren, blind van 't gescharrel in 't duister.

Rumoerig voeten-gestommel klonk öp in 't gangetje, 't Bak