134
achter naar voren duwend en verwoelend één knuist door z'n haar, — as je d'r ook soo lang wacht.... en je sient gain lood.... en d'r bleift niks an de pampierretjes klefe.... enne iedere maand is d'r één.... dan segge ikke dat 't mooi is !.. .. En.... en.... ik sal d'r kèrnetblaser worde as ik d'r weet selfers rond te kwamme.... dan wor je nijdig.... dan seg je.... hoor es meneer Flerie.... je hept d'r 'n allejesis-fesoenelike tronie.... en 'n alleloeris-goed smoesie ofer je.. .. maar.... sient u.. .. daar kin de schoorsteen nie van trekke.... maak d'r gain bokkespronge.... en la spieje sien.... spieje !.. .. spieje ! Dan heb ikke de aap binne.. ..
Dolf en Dorus waren achter Aaltje Hoenders, die 'n avondbezoekje kwam maken en haar schaaltje terughalen, binnen geslopen, gingen dadelijk zitten, de oudste op 'n manken stoel, diep onder de planktafel geschoven en Dolf je weer laag op z'n tabouretje. Ze hadden op zolder staan bibberen, hunkerend naar de warme kamer. Dorus was gaan luisteren in 't gangetje, of Maurice met 't bakkertje al opschoot en toen ze Aaltje Hoenders zagen oploopen, besloten ze dadelijk méé te sluipen.
— Potsalderjuu, daar hei je de stommetjes weer, hahaha, schaterde 't rooie bakkertje. Wat 'n kompas ! dat heb ik fan me lefe nog nie gesien.... potsalderjuu! potsalderjuu, die make mijn tureluurs.
Z'n jekker, in stramme kreukels om z'n korpulent lijf gekneld, schudde, en z'n sproeterige lachkop zwol paars aan. Hij kon maar niet tot bedaren komen.
— Ik kin d'r nie meer.... hahaha.... Nou komp de wind dwars op me af !.... hahaha.... hahaha !.. .. ik lach mein 'n hoedje ! — Hij hijgde, z'n vet buikje schudde mee, en z'n blauwe, half dichtgelachen oogjes traanden. — Al z'n drift was ie kwijt en in z'n schaterstuip had ie 't ransig besmoezeld notitieboekje op de tafel gelegd. Louise schuchter de weer even haar hoofd achter d'alkoofdeuren uit, wenkte Maurice, dat bakkertje zich kalmeeren moest. — Ze begreep niets van 't heele tooneeltje. Eerst hoorde ze vuistgebonk, toen ge