Kunstenaarsleven, eerste deel

ii5

.... huup sa ! huup sa ! hoe is 't ook weer, irioesie, dat lollige liedje ?

— Ja, ja, we gaan.... ja.... Dol wacht....

— Hé, waar is Frans, de pennelikker ?.. .. hé, Doé-jè-nóg-Gröen, wa sit je soo op te state.... vin je 'n nieuw zwart gare uit ?.. .. nou, ajüsies ! Dag Meriés.... dag mefrouw ! ajusies !

Z'n moeder lachte weer grollig en opgewondén-vroölijk nam ze afscheid. Ko, ongeduldig, drong haar naar de deur en bonkerde de trappen af.

Stilte treuzelde er na 't vertrek van den luidruchtigen Ko en z'n leef-hartstochtëlijke móeder. Maurice begreep er niets van. Zoo'n lichtzinnige optimist als Ko Hoenders had ie nog nooit in z'n lévën ontmoet. Altijd was ié d zelfde, altijd lollig, in de grootste beroerdigheid. En toch zoo goedhartig, al hakte ie nog zoo op, al loog ie nog zoo gruwelijk.

Telkens stommelde vöetëngëbons tegen de hoöge kist, dat de plaiik-tafèl waggëlde, en opnieuw heèl voorzichtig moest aangeschoven worden. Dolf zat op 'n versleten tabouretje, dat schroefloos in de laagte wegzonk. — Z'n rfxooi, rond jon-genskopjë blonddè onder 't licht en z'n schelblauwe oogen muisden nerveus-gretig overal heen. Ouê en versche broodkorsten zat ie in z'n waterige rijst te dóóp'ën en gtilzig slobberde ie door, met z'ri blank kinnetje bijna z'n bord aanrakend. DoruS leek veel op Louise. Z'n bleek en vromvelijk-fijn gezichtje keek heel ernstig, heelemaal on-jongerïsachtig.׳ Er stroefde 'n poseurs-trek van manne-aandaCht om z'n fijnen mond. In huis, onder Maütice's en Louise's oogen, deed ie zich altijd heel seriëuS voor, maar eenmaal öp dén zolder, vrij, kon ie soms even uitgelaten zijn als de veulerige Dolf. Toch leek z'n karaktërtjë vroeg rijp door verbittering; dacht ie veel dieper én kritischer na dan z'n ééii jaar jonger broertje. Hij was 'n vernuftig leerling van Frans, kon soms zoo cynisch-nuchter, met stekelige, bitse, schamperig-hoonehde zinnetjes uitvallen, dat Löuisê ervan versteld stónd. Dan praatte ie overwijs als 'n volgroeid pëssiiftist, die door 'ii demonischen levensgril in 'n kin-dfergestaltetje kon verschijnen.