Kunstenaarsleven, eerste deel

ii4

stem en 'r oogen groeiden in 'r hoofd van verontwaardiging achter 'r bril — as je d'r hart feur beési'es hep.. .. kijk je nie waar sé fe-daan komme....

— Soo, soo ! hart foor beesiés ! soo ! soo !.. .. alle riioletjes farige wind! Nou, dan h'ep ik d'r maar 'n kaartehart, schamperde Ko er tegèn iri, maar u mot erëis tempèretuür neme bij Dolly.... se hale d'r geen koors ofer de drukte, die je Van haarlie maakt....

— En de ouwe Graafst'ein, dat is 'n frome, hè ?.. .. dat is toch 'n saak die seker is, naïeïde de weduwe weer,.... die hept 'r selfers in s'n bijbel gelese, asdat 'n mins.. .. dat 'r goed is feur beesiés....

— Beesiés, béesïes! Bijbel gelese! snauwde kregelig Ko, die denkt óók.... op aare-dé 'n "dróge aarepèl is 'ri biefie mit asperesies in de hemel! Amisë ! nou jij ! watte ? En morrege wil ik de ouwe Graafstein me opwachting make, die bralle d'r feur de spieê.... f'navend gaat me snor al in de slappe was.... en fiat dan ! gód sal me 'n vrachie gefe !

Ko zong, lachte, versiste stüi'perige geluidjes met z'h stem, die klonk en wéér klonk iri het groene kamertje en eindelijk gaf z'n moeder zich tóch gewonnen. 2e kon nooit tegen 'm op. Hij overrompelde ieder met z'n rad-woeste zinnetjes. Ze wist 't wel. Maar ze vond 't lekker, dat ze door 'm ,,genomen" werd. Was 't éven pijnlijk, dadelijk daarna gloeide er 'n wellustige trots in d'r op, dat haar jongen 't was, die iedereen zoo op z'n plaats zette met zijn leukies.

Louise had spannend geluisterd naar 't schërts-'getwist tusschen moeder én zoon, beet zich nu lijntjes op dë lippen, 'ri gewoonte van haar, als zé zich amüseérde of schik in iets had. Er kwam dan in de fijne lijn van haar innig-zacht gezicht iets heel subtiel-spotténds, én iets innig-voorriaams vail mensch-béschóüwing. — Maurice vóelde zich gélukkig als ie 't bij haar opmerkte en altijd was 't 'n nieuwe verrassing.

— Kom, we smeren 'm.. .. moeder.... kom ! als-dat hij drinkt.... al'sdat hij springt.... alsdat hij vinkt.... alsdat hij gaat.... alsdat hij Staat.... en dan er eis s'n vrouwtje slaat