Kunstenaarsleven, eerste deel

io3

Ze snikte, haar stem weende en met 'r boezelaar veegde ze zich d' oogen uit, nerveus.

— Maar god Lou, wees toch niet zoo onredelijk.... hoe kan ik die jongens nou maar zoo een, twee, drie ergens indraaien .... ze zien er uit als bedelaars.... waar ze te presenteeren ?

— Dan mot je maar zien, dat je wat goed voor ons koopt of borgt.... zei achter Maurice in de gang Dorusje, die alles gehoord had. Z'n stem klonk schel en beverig, 'n echt jongensgeluid, dat opkroop van laag naar hoog en onvast weer zakte van hoog naar laag.

Maurice keek om, 't duffe gangetje in. Zoo brutaal en innig-eigenwijs had ie Dorusje nog nooit hoor en uitvallen.

— Hou je bek, aap, ga naar binne !.. .. naar binne !.. .. d'r wordt je niks gevraagd!

— Binne ?.. .. binne ?.... flauwsies.... aap ?.. .. aap ?.. .. dat is maklijk schelde.... aap ?.. .. aap ?.. ..

Maurice schaamde zich, voelde z'n schelden zwak, maar dat kregelde nog meer z'n woede.

— Ja, naar binne !.. .. aap.... en kom als ik je roep ! schreeuwde hij nu heftiger, zich gesard voelend door 't hoo-nend tegengemopper.

— Allemachies wat 'n drukkie !.. .. hij zégt toch niks !

't Was Dolf, die, achter z'n broertje staand in 't gangetje, diens verzet steunde.

— Godallejesis ! dat is al te gek! barstte Maurice uit; 'n voet nauwlijks in huis, of ik word door m'n eigen zwagertjes afgedroogd'.... prachtig.... prachtig !.. .. En Louise helpt mee! dat is jou schuld, jou, jóu schuld, Louise, jou schuld, dat die apies zoo spréke !.. ..

— Niet waar Mau, niet waar ? beefde haar schreistem terug.. tegen mij zijn ze nou altijd zoo, altijd;.... voor jou hebben ze nog ontzag ! Maar ik wil alleen, dat er verandering inkomt. Zoo gaat 't niet.... Ze staan nog veel gemeener en gniepiger tegen me op.... als jij er maar niet bent. Frans stookt ze op, die doet 't____die huichelaar !____En als ik ze iets voor