Kunstenaarsleven, eerste deel

97

Louise ging. Hij pruttelde wat onverstaanbaars, waaruit Maurice moest opmaken, dat ze 'r zelf nog niets van zeggen konden. — Hij koortste weg, en als ie nog langer in onzekerheid moest blijven, zouden er nerveuze, akelige dingen met hem gebeuren. Z'n hersens leken houtblokken, stroef en hard, die tegen elkaar opschuurden. Ieder gerucht, in uiterste gehoorspanning ving ie weer op uit de kraamkamer, en al zachter en zwakker stierf 't kermen uit. —

Weer ging 'n uur om, toen Aaltje Hoenders' blonde hoofd even achter de deur kwam uitkijken. — Ze wenkte hem met de doodvermoeide, slaperige oogen bemoedigend toe.

Na 'n kwartier, toen 't net vier uur sloeg en hij weer zat te rillen van ellende op z'n manke crapaud, dood-alleen, starend in z'n nachtkrot, kwam zijn dokter uit de kraamkamer recht op hem af, stak 'm de hand toe, en feliciteerde met gulle stem. Z'n vrouwtje was nu behouden, door 't grootste gevaar heen. Gewasschen mocht ze nog niet worden, wijl ze te zwak er voor bleek. Eerst moest ze nu slapen, en dan daarna kon ze wel opgeknapt worden. Hij eischte de strengste rust en de grootste kalmte: Toen ze zich gewasschen hadden, vertrokken ze beiden met hun instrumenten in den zak. — Marie, de Friesche meid, bleef dien nacht de baker helpen en Aaltje Hoenders wou ook niet weg nog, al sliep ze half onder 't spreken. Maurice voelde zich wel veel rustiger, maar hij wantrouwde nu toch den bemoedigenden praat van den dokter. — Aaltje en Marie dankte hij hartstochtelijk voor hun heerlijke hulp en even weenden de vrouwen met 'm mee, toen ze z'n ontroerde stem hoorden beven van uitputting en aandoening.

't Was 'n nacht geweest, zooals ie nog nooit had doorgemaakt. Zou die ooit wijken van z'n geest ?

Louise mocht hij niet zien. Telkens viel ze van d'eene in d' andere flauwte en eindelijk kwam de 31aap. —

Eerst den volgenden morgen mocht ie bij 'r bed, kon ie even haar doodsbleek gezicht zacht kussen. —

Overal sloop ie rond om stilte te bewaren, geruchten te temperen en standjes van grove krediteursstemmen af te weren,

7