Menschenwee, Derde boek, Zomer

57

— Ke' main puur niks bomme.... 'k hep in twee doage al nie plukke kenne.... soo lait main oogst veur de waireld.

— Moar daa's main.... skar! duufelstoejoager.... kabbe-loebeloap !.. .. Door schold ie, wou op den zwart-baardigen kerel instormen, maar tusschen hen in drongen andere zwoegers, worstelend om sloffen en manden, den wagon óp en instormend, grijpend en rukkend wat ze maar krijgen konden.

— Jorisse !.. riep statig baas af, acht pakke.... om schijnorde in de bende te brengen.

Maar niemand die naar 'm hooren wou.

— Wat 'n janboel, bromde Dirk, die met z'n stiersterke boffende schoften door 't gedrang en gewurm der half vechtende en razende kerels heen gestooten was, magere zwakkelingen op zij duwend. In de woeling en hitte van 't gegrijp, gedrang, en geroep werden als verschoppelingen de zwakkeren vóór- en achteruit gemept. Bóven de koppen en kromruggen van 'n troep tuinders, die aandrongen op één plek, graaiend naar sloffies met armen vooruit, in woeste hebzucht, — deed Dirk z'n greep, met z'n granieten krachtarm naar één kant waar ie 'n lossen stapel in de gaten had gekregen.

— Daa's jou beurt niet.... terug ! schreeuwde 'n wagonknecht, luisterend naar den afroep van patroon. — Maar terwijl die bij één wagon-end aansjouwden en afweerden, ganneften ze aan anderen kant de sloffen wèg, in tierend kabaal en worstel.

— Ikke hep ses pakke, skraif moar roak ! beet Dirk af, de rist manden over z'n schouers gooiend na 't bindtouw eerst stevig om z'n hand gekneld te hebben, dat 'm niemand wat afnemen kon. Luchtig was ie den wagon uitgesprongen, lollig .zich voelend, dat hij weer voor 'n pluk geborgen was met sloffen.

Honderden, teleurgesteld en woest, nijdig gromden en raasden tegen de kontroleurs en bazen, waarom 'r niet meer manden waren. Een, wachtte al drie, 'n ander al vier volle dagen.

— Ke'k niks an doen, laike puur roofers.... schreeuwde

^,n kontroleur, morgeochend om vier uur____ stoan d'r weer

twee woages, mo' jullie moar 'n vroegertje moake !..

Zóó, in zwoegzweet vergloeiend onder schroeizon die 't ko-