Menschenwee, Derde boek, Zomer

II

van zelf in de plukjacht, in de zekere opstapeling van de centen, dan in die, dan in 'n anderen kasthoek, dat de jongens niet wisten waar. Alleen Guurt mocht 't zien. —

— Manskappe, f'doag allainig önraipe !.. in de sloffies----

Gain raipe hoho !.... die naim tie puur nie. ... had de Ouë, om half vier uit huis, in den ochtend 't land opstappend, ge-zeid tegen de jongens.

Vroeg al zengde de zon, dat 't zand onder hun heete, van strakken zit gekneusde knieën brandde.

Guurt, met 'r zwaar lijf tusschen de bedjes geperst, in 'n oud-blauw jak en dof rooien onderrok, smeet de goudlichte slofjes vóór haar de paadjes in, achter de hielen van de knielende plukkers. Haar strooien breed-gerande hoed, hoepelde scheef, met 'n zwart bandje, gesnoerd om 'r blanke kin en los rond de ooren, spinragde fijnste goud van 'r harenkrul uit. — Ouë Gerrit keek nu en dan onrustig rond of 'r wel achtereen gewerkt werd, naar Guurt en Piet en naar twee nieuwe plukkers, die hij nog met moeite gekregen had.

Oom Hassel plukte in mandjes met z'n kinderzwerm rondom in kruip en hurk tusschen de bedjes. Eén kerel liep tusschen de paadjes in, gaarde de mandjes bijéén, stapelde ze in groote houten bakken op 'n kar, aan den wegkant. Eerst nog moesten ze naar huis gereden en in den avond, naar de haven gebracht. Bak aan bak daar op de kar, hijgde rooden adem uit, zoeten wierook. Bakbrokken, half nog in zon, met de bronzen, hooge mandjes-opstapeling, gloeiden fel-rood, vloeiende bloed-glansen, in 't groen geblaar verdoken. Andere uit zon, in luwte-haag van schaduw, verdampten karmijn, in gesmoord passie-rood. Daartusschen in, schakeerden de bakken in zangerig purper, diep en vroom, waarop weer nieuwe kisten neèrgesmakt werden, met zwaren adem, rood van opstand; vruchtbakken inzuigend 't licht, rood-donker en diep als het smarte-hart van duister-fluweelen dahlia. — Telkens meer plukkers stapelden kisten öp, onder en naast hagen, met sla en wortelen, maar alles weer overstapeld door aardbeigloei, dat 't klaterde en smeulde, hei-daverde en zong, 't rood, 't goud-