Kunstenaarsleven, tweede deel

8₉

tocht als ze Maurice van ver, op de gracht zag aankomen.

Ze had hem lief, lief met 't innigste, diepste, zaligste gevoel dat in haar leefde. Nooit nog had ze zoo'n soort verrukking ondergaan, 't Leven werd 'n bloemig feest, iedere minuut dat ze aan hem dacht; 't geluk schuimde en klotste tegen haar op. Ze zag overal om 'r heen zilveren lampen, blanken gloed vernevelen. Ze ademde 't zoetste gegeur dat 'n avondland van gras haar kon toe-dampen. En 't bedwelmende geluk doorduizelde haar zoolang 't hoofd, dat ze angstig lachte en zich voelde wegwieken van haar vluchtende verrukkingen.

Maurice, Maurice, alles zong 'r zijn naam :.. .. Maurice!

Z'n zachte doffe stem, lichtelijk doorklaagd van iets smartelijks ; z'n spot, z'n uitvallen, z'n vurigheid, z'n innigheid, z'n verkoeling weer, ze leefde er mee in haar eenzaamheid. Maurice, hij, hij alleen doorkruiste iederen hoek van haar innigste, geheimste vrouweleven. Ze rilde nu van Soonbeek. Iedere aanraking, de lichtste streeling van zijn hand langs haar hals maakte haar wee, woest, wild.

Neen, ze kon 't niet langer voor haarzelve verbergen, dat ze Maurice liefhad, dat ze alleen voor hem wou leven, voor hém wou zijn, dat ze iederen ademhaal,met hem mee-ademde.

Ze had 't niet gewild. Ze had zoo martelend en heftig met zichzelf gevochten. Ze had gesnikt, zich leeggeweend, om toch dien liefdedrang te temperen, om uit haar ziel te scheuren dat eeuwige met-Maurice bezig zijn, dat alléén denken mét, voelen voor hem, maar telkens, na 'n heel klein overwinninkje, was die drang, 't ontzettende verlangen, heviger in haar terug gekeerd. — Met gewilde strengheid tegenover haar eigen afdwaling in haar voelen, was ze in Soonbeek iets genereus' gaan zoeken, wou ze al in z'n hardvochtige vrekkigheid alleen zien 't goeie, zorgelijke en bezuinigende. Voor haar kinderen wou ze nog veel teederder en moederlijker wezen dan ze was Maar haar zwakte en duizelingen keerden heviger terug. Ze kon, kón den zwierigen klank van Maurice's stem niet vergeten, z'n mooi hoofd niet, z'n scherpte en spot niet. Dwars door iedere gedachten aan Soonbeek, groeide haar brandend verlangen