Kunstenaarsleven, tweede deel

4

geschacer, om d'r verweekend traan-gepinkel. Ze hoopte op de visite, dat die toch vooral niet zou tegenvallen, en Soon-beek haar weer geen nieuwe kwellingen bezorgde, door onbe-. schofte typen en grove bohémiens te introduceeren, om hair te verbitteren.

Tegen half negen verklonk de galm-bel door de diepe, hooge gang. Soonbeek schrok öp, stak snel twee lichtjes aan naast z'n schemerpitje.

Daar had je de Fleury's ! Zonder 't zichzelf te willen bekennen, voelde hij 'n bangelijk, raar gedraai in zich, 'n angstig ingekrimp van z'n machtsbewustzijn, 'n gewaarwording die hij alleen tegenover Fleury had. Hardvochtig, leugenachtig en snavelend-snauwerig zijn, vond ie bij ieder 'n kracht, 'n demonisch genot. Maar als ie de doordringende, fel-sterke en diep je sluwst-verborgen gedachten aantastende oogen van Maurice op zich voelde branden, dan was 't hem alsof ie veel van z'n kracht, wil, zegmoed en brutaliteit verloor. Dan deed ie anders dan ie wou doen. Hij liet dingen los, die hij zich stellig voor-nam nooit te zeggen. In één woord, hij voelde zich in de war, beklemd, en toch vond ie 't heel prettig met hem te spreken, 't Duurde wel lang eer ie bij hem op streek kwam, maar 't zou wel wennen. In de groote gang verwelkomde hij hen luidruchtig, schel-de z'n stem hoog en gejaagd, warrelden vraagjes in grillige stembuigklankjes om Maurice en Louise heen, als stonden ze in 'n sneeuwbui.

— Koud hè, mevrouwtje, koud ? — ja zeker, heel koud, heel

koud!____ 't is 'n ellendig land! ik wou me wel voor altijd

op de zomer abonneeren !.. .. Ga maar weg Trees !.... ik neem de kleeren wel aan van mevrouw !.... ga maar weg.. ga maar weg !.. .. brrr !.. .. zijn ze nat ? niet ? o ja ! ! goed-goed-goed mevrouwtje !....

Flora, in de zaal, popelde. Haar hart hamerde.

God, daar had je ze nu, die artistieke menschen! Zou ze kijken ? Nee, nee! als ze eens dadelijk tégenvielen; als Soonbeek haar eens 'n poets bakte! Ze durfde ze niet tegemoet gaan. Maar eer ze 't wist en de angstjes weg kon denken,.