Kunstenaarsleven, tweede deel

6₇

't avondpurper over de stille slootjes van de Utrechtsche zij ? Al weer de haan-gouden veerengloed boven den Amstel, éven voorbij z'n straatje, bij zonsondergang ? Al weer al die diep-ontroerende, stom-van-geluk slaande lichtwonderen van den herfsthemel en de herfstboomen ? Waar waren dan toch die zonnende zomerdagen verscholen in de gouden aarde-tuinen ?

Hij had heelemaal innerlijk geleefd, in z'n werk, z'n droomwereld, z'n visioenen.

's Morgens ging ie wel naar zijn bureau, deed daar plichtmatig zijn arbeid, maar zijn kollega's zag hij niet. Hij bleef doodstil voor zijn omgeving, afgetrokken, in een heerlijk-durend, niet wijkend koortsig scheppingsgevoel. Hij hoefde nooit te twijfelen. Dat was de stemming waarin ie móest schrijven, waarin ie zich geroepene voelde, dat alles aan hem beefde en iedere zenuw in z'n zelf-ontroering meedeed.

's Middags kwam ie stil thuis, zoende Louise, bekeek Kareltje even, hoorde van dit en van dat׳, en gaf Frans enkele aanwijzingen voor de ,,zuipkrant". Frans zette die heelemaal in elkaar, korrigeerde proeven en liet afdrukken, zoodat hij dadelijk aan nog wat andere artikelen kon beginnen. Er was iederen middag nu koffie gezet door Louise. De geur daarvan gezel-ligde rond in zoetige scheutjes, gaf hem 'n werklust, die 'm leek nooit te zullen eindigen. Ook stuurde Flora iedere week wat anders, allerlei snuisterijtjes voor Kareltje en verrassingsdingetjes : chocolade, eieren, vruchten. Maurice voelde, dat ie niet meer zóó erg zou wegzinken in ellende en folterende armoe als vóór Louise's kraam.

Soonbeek mocht 'n duivelachtig vampier-karakter hebben, onrustig, gejaagd en duisterig-gloeiend, Louise en hem had hij toch uit 'n vreeselijke hel ópgesleurd.

Hoeveel rustiger werkte hij, nu de tergende druk van z'n schuldjes van hem afgewenteld was! Hoeveel zuiverder en reiner hield 't gezang aan in z'n ziel, dat z'n eerste scheppende arbeid zou zijn! 't Kariljoneerde door de nachten de kristal-klokjes, op z'n klein avondkamertje, als ie telkens, van onder z'n groezel lampje uit, keek naar 't sluimerbleek