Kunstenaarsleven, tweede deel

59

gegeef !.. .. Doet u hier niet groot!.. .. Dat geld kunt u best gebruiken.... om wat meer af te betalen.... u weet wel!.. .. Alle beetjes helpen !.. .. ja-ja ! hm !.... ja hm !.. En hij moet u toch rijen !.... dat is z'n vak !.. .. dat is z'n vak !....

Maurice voelde zich doldriftig. Hij had hem wel kunnen fijnknellen tusschen de deur. Er was niets met hem te beginnen. Zóó gaf je hem 'n afstraffing dat ie in elkaar kromp en beefde; tien minuten er na roofgier de z'n aard weer boven, vergat ie alles, ieder gevoel van eigenwaarde, van kieschheid, van meelij ! — Eerst dat grove verwijt op Louise's zwakte ; nu weer dat onhebbelijke over die fooi en 't afbetalen ! 't Was 'n monsterlijk koudzielig egoïst.... Maar wat te doen nu ? Zeggen : stik kerel! wegblijven en nooit weer terugkomen ? En Louise dan ? en 't kind ?.. .. Zag ie niet de vale, lei-ige bleekheid van haar vermoeiings-gezicht ?.... en hoorde ie niet telkens droger en snijdender haar hoestgekuch ?.... Hij zweeg, snikte van binnen wat smarthuilen uit.... keek 'n anderen kant op.

Soonbeek's wanluidend-schriele zenuwstem joeg langs en om Louise heen, als kreetjes en piepjes.

Flora hielp Louise, bakerde haar innig in haar bonte rotonde en knelde haar nog 'n warm-zwaar bont om den hals.

— God mevrouw.... wat gaat u koud gekleed ! Hoe houdt u 't uit!.... Maar Soonbeek, u hebt zooveel mantels.... stuurt u mevrouw niet dadelijk 'n paar ?....

— Tetete.... tetete !.. .. dat gaat zoo maar niet madam !.. dat gaat zoo maar niet!.... Soonbeek steelt ze niet!.... Ik heb al tot mevrouw gezegd.... dat ze maar eens op m'n kantoor moest komen uitzoeken !.... Ik verkoop graag, heel graag !.... dat weet je.... Dan zullen we eens zien.... eens kijken ! eens zien.... wat past en niet past!.. .. zullen we eens kijken ! rustig.... kalm.... op ons gemak !

— Nu ja, mooie praatjes.... Maar in dien tijd pakt mevrouw koude.... Noe mevrouw.... u houdt die rotonde maar net zoo lang als u wilt.... U moet van die afschuwlijke