Kunstenaarsleven, tweede deel

45

verloor zelf de minne idee van z'n biecht je, 't leek ook waar : hij was ook volstrekt niet slap, niet week en niet lievig geweest! Hij had haar volstrekt geen smachtend pardon gevraagd! Ze moest hem nemen zoo als hij was. — Hij begon wat vrijer weer met haar te spreken, toen in stormpas en gebaren-drukte, 'n paar meter vóór Louise, Soonbeek de kamer inschoot, schril-verbaasd schreeuwend:

— Tjonge jonge! uw vrouw meneer.... Maurice .. heeft letterlijk van alles verstand !.... van alles ! van alles ! ! van

alles !!!.... nog meer dan jij!.... nog meer ! veel meer !!____

Floor!.... die lui worden schatrijk!... .schatrijk !.... Je kunt alles met ze doen!.... Louise is goud waard!.... op de veiling.. Maar ze moet geduld hebben ....dagen staan.... dagen staan !.. ..

Louise kwam in, bleek, vermoeid en stil.

— Ja maar Soonbeek,.... 't is 'n schandaal dat u mevrouw zoo aftobt!.. .. Mevrouw gaat u toch dadelijk zitten ja ? .... u ziet zoo wit!.. ..

Zacht-kalm smoorde Louise Flora's opgewonden verwijtjes naar Soonbeek, en ging weer zitten. Ze kuchte droog, vermoeid, en Maurice bekeek haar bang.

— U hebt heel mooie dingen boven, mevrouw, zei Louise, om de aandacht van haar scheurig gehoest af te leiden, — vooral 't porcelein en 't Delftsch.... Wij hadden vroeger ook zoo'n kollektie.... maar lang niet zóó mooi....

— Ik ben heel blij dat u 't zoo mooi vindt, mevrouw, want dat porcelein is goddank ja niet van die vieze, die échte-vieze veiling.. . .bah !

Soonbeek had zich den heelen avond al gesmoord. Nu kookte 't over:

— Vieze veiling ? vieze veiling ? ? vieze-veiling ? ? Je bent niet wijs mensch ! je bent niet wijs !.... Had ik maar alles van die vieze veiling gekocht, zou ik toch nu met zooveel vodden niet in huis zitten !.... En als ik morgen met 'n stel Heine naar huis kom van die vieze veiling, is dat dan ook vies madam ? .... Vieze veiling ! vieze veiling!! Ziet u dat pak Louise ?