Kunstenaarsleven, tweede deel

3«

zag ze blank-gloeiende en van wolk-spiegelingen doorzeilde wateren in 't Zuiden, waarop slank-vogelige gondels wiegelden en zingende zomermeren vol sprooklichten.

Uit die visioenen-wereld kon ze nooit weg. 't Was daar zoo zonnig, zoo blakerend, en de luchten, de bergen, 't blauw van den zomer, leken zoo diep en zoo zoet-romantisch. En in 't geruisch van de Italiaansche meren hoorde ze 't verleden zingen, alsof ze in 'n schelp luisterde aan haar oor. Haar man liep naast 'r. O ! wat zou ie van roem overstort worden! Hij was nu al 'n groot kunstenaar, maar hij zou nóg hooger stijgen. Iedereen zei 't! 'n Dichter haar liefde, 'n dichter haar man ! Kon ze daar ooit intiem mee worden, met dat verrukkelijke idee : 'n dichter haar man ? Hij, de mensch die 't leven van de heele wereld in zich opnam, zoo vlak naast haar zij ! O, 't was 'n wonder, 'n wonder ! Als nu haar huwelijksreis 'n groote, woeste zwerftocht werd door Italië, dan zou de ruimte van haar geluk wijd opengloeien en 't leven er binnenruischen, zacht als de stille golfjesklots van 'n mistende geheimvolle zee tegen 't gouden strand-zand. — En zoo gebeurde 't! Ze waren immers heel rijk en ze konden doen wat ze wilden !.. ..

Ze dweepte door: Die man.. . .hoe was hij ?.... Hoe zou hij zijn?.... Ze wist 't niet .... en toch zag ze hem !.. .. Die man was haar afgod ! Buiten hem bestond er niets, omdat alles was in hem. Zoo alleen kon ze liefhebben, voelde ze nu.'״— O, ze zag hem zoo duidelijk !.. .. Hij was lang, slank, donker, met die mannelijk-trotsche hoogheid in z'n stil doen van groot dichter. En zij zou leven, schuw-innig, in de schaduw van zijn roem, in de na-gloeiing van z'n zieners-verrukkingen, t' Emotioneele gaf haar 'n overduizelend geluk.... Want romantisch zou hij zijn, als 'n burcht bij avondschemer.... Hij durfde alles, alles! En gracieus was ie als 'n verliefd ridder. .... Waarom zou zij hem niet mogen liefhebben, niet minnen, als 'n halfgod ?.... Zie, daar komt hij al op haar af, ze ziet den zachten zwier van z'n mannestap. — Hij vindt 't goed.... Haar eerste reis zou Italië zijn.... naar 't land van de zonne-