Kunstenaarsleven, tweede deel

Titel
Kunstenaarsleven, tweede deel

Jaar
1906

Druk
1906

Overig
1ed 1906

Pagina's
288



32

Ze was nu pas negen en twintig jaar, niet oud, en toch voelde ze dikwijls alsof ze in 't leven niets meer te doen had. Niet altijd ! Want even vaak leefde weer in haar op de fantastische droomster, die 't liefst haar wondergrijze oogen liet rondzien op berg-landschappen, over blauwe, zingende zomerzeeën, over wiekt van goud-gloeiende lichtbanen.

Ze keek dan zóólang in de hooge luchten, dat 't diepe azuur als over haar kwam heengolven, en ze duizelde in verrukking.

Als vrouw had Flora voor ieder 'n fijne aantrekkelijkheid, om haar mooi gezicht, haar wonder goud haar, haar slanke gestalte en vooral om haar grijze, lieve kijk-oogen. Ze deed tegenover iedereen bijna bevallig. Dat juist maakte Soonbeek woest, wijl hij er niets in zag dan aanstellerij en gemaakte hoffelijkheid. Hij zag niet, dat zij snakte naar iemand, wien ze heelemaal kon omkoesteren met haar innigste genegenheid; kon inpalmen met haar bevalligste gebaartjes, haar liefst gesnater en gescherts. Ze droomde nu nog soms van ridderlijke liefde, van aristocratische vormen-fijnheid, van mooie mannen tegenover mooie vrouwen. Ze wou ze zien, subtiel en tegelijk dapper, met 'n leven vol van avonturen en door-grilligd van losbandige streken. Ze moesten moedig zijn als leeuwen en toch schitteren door 'n verleidelijke suggestie. Het kon haar op zoo'n moment niet schelen, al waren zij lichtzinnig en verfijnde charmeurs. Ook al was ze moeder van twee kinderen, zou ze zich nog met gloeiende verrukking hebben laten schaken door den man dien ze liefhad. Dat was 't rudiment van haar bakvischj es-geluk, haar gedweep en hersenschimmig gespeel met zoete woestheden van 't romantische leven.

In haar huwelijk had ze nooit iets anders dan de wreedste ontgoochelingen ondergaan, 't Was telkens 'n inscheuren van haar ziels-teerheid. Ze moest zich nu bekennen, dat ze 'n maand na haar trouwen al een leegte gevoeld had, een ontzettende verveling, die tegen haar opkroop, haar omkronkelde, soms even losliet, en dan weer opnieuw verlamde.

Was dat haastige, jagende gespreek van haar man liefde ?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition).
Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen.


Weergave
Afbeelding / Tekst (OCR)

Alle boeken in deze digitale bibliotheek kunt u gratis lezen of downloaden. Met een vrijwillige donatie helpt u ons met het in stand houden en verder uitbreiden van de bibliotheek. Klik hier als u een bijdrage wilt overmaken.