Kunstenaarsleven, tweede deel

Titel
Kunstenaarsleven, tweede deel

Jaar
1906

Druk
1906

Overig
1ed 1906

Pagina's
288



277

zonder man. En toch in hem zeer diep de overtuiging, dat ze door den dood van Louise nog verder van elkaar geraakt waren dan vóór dien tijd. — Hij liep door leven met 'n zwaar-ge-wonde ziel, wel zonder kreun en kerming, maar toch ellendig-desolaat en vereenzaamd. Zij, triest en verlangend, maar angstig gebonden aan haar gelofte ! In hem wel verlangen om haar te zien, maar alleen om over Louise te spreken. Hij besefte nauw, dat ze hem was blijven liefhebben, 't Kon 'm ook niets schelen. Tusschen hen in stond niet meer alleen 't sterfgezicht van Soonbeek, de glimlachmond maar ook 't tenger-bleeke, uitgeteere 'gelaat van Louise nu. Op afstand leefde Flora mee 't leven, de smart van Maurice, zelf vemartelend in 'r gelofte ; en Maurice leefde met Louise en Flora, de twee vrouwen, die hij nooit meer terug zou zien. —

Hij werkte voort aan zijn kranten, plichtmatig, verdoken in 't besef, dat hij voor Kareltje arbeiden moest. Maar zoodra ie thuiskwam, zat ie weer voor 't achterkamer-raam, vlak bij z'n tafeltje, waarop zij z'n eerste werk had zien worden.... Daar droomde ie roerloos voor zich uit, luisterend naar 't boomgeruisch en de dreunende orgeltonen, die van de benedenburen opzongen. —

Nu, de laatste weken, zong er een stille rustige smart in hem, die iliet meer woest-geweldig uitstuipte in verwenschende ellende van eigen en ander bestaan, maar als een hooge melancholie, al 't gegrom en de uitbarstings-vlagen bedwong en bijéénsmoorde tot 'n donkre noodlots-onderwerping. Met niemand ging ie meer om. Z'n ouê vrienden, de Roevers, hadden hem geschreven, gevraagd of ze 'm mochten bezoeken. Hij wankelde even van vreemde pijn, zweeg, en verscheurde den brief.

Diewertje was als 'n moeder voor Kareltje. Toen ze 'm voorsloeg voor goed bij 't ventje te blijven, keek hij haar eerst schuw aan, maar stemde dadelijk in. — Hij voelde aan alles, dat ze 't kind innig liefhad. Ze bezoende z'n kleine pootjes, z'n snuitje, z'n oogjes, in altijd spontane hartelijkheid. — 't Was 'n *verzoek, dat diep uit haar ziel kwam. Nu ging ie

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition).
Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen.


Weergave
Afbeelding / Tekst (OCR)

Alle boeken in deze digitale bibliotheek kunt u gratis lezen of downloaden. Met een vrijwillige donatie helpt u ons met het in stand houden en verder uitbreiden van de bibliotheek. Klik hier als u een bijdrage wilt overmaken.