Kunstenaarsleven, tweede deel

267

onder 't duisterend gewapper van zwarte vlaggen, die hij overal zag opgroeien tegen 'n roode angst-lucht in.

Voor 'n paar maanden geleden nog had hij met haar 'n heerlijk-klein wandelingetje gemaakt. Ze was wel dadelijk moe geworden, maar toen waren ze gaan liggen rusten op 'n groot grasveld, tusschen sprookjesverre lente-weilanden, aan de bochtige Utrechtsche zij. Hij zag haar precies weer voor zich, zooals ze toen opleefde in 't geluk van hun stil samenzijn, 't Was 'n goud-stille lente-ochtend geweest met gezang van vogels en getjink overal in de levende lucht, blauw van omspelende hemelglansen. En overal kleur-gestoei van den geur-fïjnen lentedag, omvloeiend 't gras, de aarde, zon-heete boeren-kluisjes, gloei-blanke-geveltjes en trillend-roode daakjes.

Ze ademde in verrukking toen. Stil lag ze naast hem, soms éven de oogen dichtgeknepen van genotsduizel, met haar mondje bijna op de warme uitdampende aarde, vangend dadelijk den zoeten grasgeur van het bloemgouden weiland. Soms ook draaide zij zich plotseling óm, op haar rug, strekte ze zich naast Maurice uit, in een zoete verdoovende uitrekking van al de loome leden, keek ze den hoogen hemelkoepel in, waar 't eindeloos blauwde, al verder, al dieper.

Maurice wist, dat wen ze heel gelukkig was, ze wel eens kon, zalig-zacht en heelemaal verinnigd met al wat er om haar heen gebeurde, een heel teer liedje zingen, met kristalen klankhelder zangstemmetje. Dat zacht-heldere, toch getemperde zingen, zoo heelemaal voor haar zelf, broos en doortrild van een smartelijke innigheid, ontroerde hem altijd hevig. Vroeg hij haar te zingen, zóó zacht en zoo hoog toch, dan deed ze 't nooit, wijl 't dan ook niet ging.

Dién lenteochtend, verinnigd door de wondering van het glansgoud overal, 't diep-uitdrijvende hemelblauw en 't stille weigeluk rondom, begon ze eerst schuw, toen al dadelijk wat vaster. Ze schuifelde met haar slank-schoon lichaam in zonnig-blank mousselientje door 't gras, bloemen bijeengroepend om een groot bouquet saam te kleuren. Daar was ze nu kruipend, hurkend en mijmerend aan bezig, toen ze plots begon te zingen,