Kunstenaarsleven, tweede deel

258

minuut meer in haar leven hebben, als ze haar belofte brak. Nu zou ze Maurice stiller, maar misschien nog inniger kunnen minnen dan vroeger. Nu was ze heelemaal voor hem, al lag het liefdegeluk in haar overschaduwd door smart-weemoed en nooit te bevredigen verlangen. Maar zooals 'n wingerd ieder jaar groent en tegen den herfst 'in bloedrood gevlam üitschiet, guirlandeerend en overhuivend stille brandende geveltjes van verre hutjes, zoo zou telkens de herinnering haar droeve ziel omschijnen, eerst in het gefonkel van 't jeugd-groen, dan sterven in 't lichtende rood van zachten herfstbrand. ;׳. Haar offer.... zou hij, Maurice, beseffen hoe ontzettend 't haar was ? Zou ie diep voelen wat ze zichzelf ontroofd had? Wat er met haar gebeuren ging, nu haar eigen leven zoo stil, zoo droef-stil werd als een achterwegje in 'n gehuchtje ? Zou hij meevoelen wat ze nu lijden ging, als daar de herfst om haar heen ruischen ging, ieder jaar weer, en ieder jaar eenzamer ? > O ! hoe zalig, hoe hevig lief had ze hem nog, en toch.. .. haar eerste hartstocht, 't loeiende verlangen er in was getemperd, 't gezucht van haar, voor 't eerst-minnende vrouwe-ziel was gestild. Ze kon nu ook rustiger aan Louise denken, Loüise, die altijd zoo menschelijk goed tegenover haar gebleven was, die in haar denken leefde als 'n wonder van innige bescheidenheid en stille wijsheid ....

Plots hoorde ze in de gang Maurice's tred. Hij kwam recht op de zaal af. Ze beefde ; haar hart mokerde. Nauw durfde ze zich verroeren. Eén moment plotseling voelde ze zich opgetild. Ze zou hem in de armen vallen, ze zou 't moeten uitgillen dat ze niet, nooit zonder hem kon ; dat ze alles voor hem zou doen, breken haar gelofte, wegslingeren haar kinderen, als ze hem maar mocht zien, z'n stem maar mocht blijven hooren. 't Was een moment dat de koorts haar om-schroeide, dat 't liefde-verlangen in 'r uitdaverde en de opstand in 'r aangloeide, 'n Heete stikking van emotie vergloeide de keel. Ze dacht plat op den grond te vallen van de chaiselongue in een zwirrelenden duizel. Toen zag ze hem kalm, in zelfbeheersching, binnenkomen, naar haar toe. Zacht en ont-